بررسی آزمایشگاهی خواص روانی ومقاومتی بتن خودمتراکم

بتن خود متراکم با هدف کاهش خطای بتنریزی به دلیل عدم پر شدن فضاهای خالی به صورت کامل ناشی از بی دقتی و نداشتن مهارت در ویبره کردن بتن و افزایش سرعت بتن ریزی، نخستین بار در سال 1988 در کشور ژاپن ساخته شد و نتایج قابل قبولی را از نظر خواص فیزیکی و مکانیکی بتن ارائه داد. این بتن به نحوی تعریف شده است که احتیاج به هیچ نوع ویبره ندارد و فقط تحت اثر وزن خود، متراکم شده و فواصل بین آرماتورها را پر کرده و همزمان یکنواختی خود را حفظ مینماید. نتایج به دست آمده از پژوهشهای مختلف نشان داده است که استفاده از افزودنیهایی نظیر میکروسیلیس، آهک هیدراته و خاکستر بادی موجب بهبود خواص مقاومتی بتن خودمتراکم ازجمله مقاومت فشاری، کششی و خمشی میگردد. در پژوهش حاضر به منظور بررسی خواص روانی و مقاومتی بتن خودمتراکم، مصالح سنگی و سیمان از کارخانهای واقع در شهر اسلام آباد غرب تهیه و آزمایشات فیزیکی و شیمیایی لازم بر روی آنها انجام گرفت. به منظور ارزیابی خواص بتن تازه آزمایشهای اسلامپ فلو و اسلامپ T50 و برای بتن سخت شده آزمایش مقاومت فشاری مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج آزمایشهای صورت گرفته بر روی نمونه های آزمایشگاهی مختلف نشان داد که مخلوطهای بتن خودمتراکم ساخته شده خواص مطلوب مطابق آیین نامه را داشته و برای بتن ریزی به خصوص در مکانهایی که تراکم میلگرد در آنجا زیاد است بسیار مناسب میباشند

Keywords:

بتن خودمتراکم , خواص روانی , خواص مقاومتی , آزمایش اسلامپ فلو , اسلامپT50 , آزمایش مقاومت فشاری