جایگاه حریم زن در فضاهای بینابینی معماری مسکونی گذشته و حال ایران نمونه موردی : خانه علاقبند ، کاشان – ساختمان مسکونی بهار، تهران

معماری ایرانی درخشش مفاهیم آسمانی در رعایت حرمت انسانهاست . مسئله حریم وحجاب و صیانت از محرمیت زنان یکی از اصول مهم معماری ایرانی در خلق فضای معماری بوده است . تجربهحضور در فضاهای معماری ایران نشان از آن دارد که فضاهایبینابینی نقش حریم برای هویت دهی و تقدس آن فضا را داشته و از طرفی مجالی برای وحدت و بسط آن با دیگر فضاها را فراهم آوردهاست. این در حالی است که در معماری امروز ایران با کمرنگ شدنحریمهای خصوصی و از میان رفتن حوزههای شخصی شاهد افزایش اشراف و گاه برونگرایی افراطی و درون نمایی بی مورد میباشیم که درنتیجه احساس تعلق و آرامش و بروز مشکلات عاطفی و خانوادگی را به ارمغان داشته است. در گذشته بهدلیل وجود باورهای عمیق دینی و مذهبی و نوع زندگی اجتماعی مردم توجه به مساله حفظ حریم و حجاب خصوصیزنان بهطور کامل مدنظر قرار میگرفت در حالیکه درمعماری معاصر ایران به دلیل عدم شناخت و درک صحیح از فضاهای بینابینی، فضای مناسب در خور بانوان ساخته نشده است تا آنجا که فضاها به تفکیکجنسیتی صرف تقلیل یافته است . هدف نگارندگان از نگارش این مقاله نگرش به مسأله حریم و حجاب در معماری ایرانی و توجه به امنیت و محرمیت زنان درمعماری گذشته و حال است . در راستای انجام این مهم، نوشتار حاضر از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و مرور متون و منابع و استفاده از اسناد تصویری در بستر مطالعات کتابخانهای سود خواهد برد .