بررسی اثر پارامترهای موثر بر روی رفتار خوردگی پوششهای الکترولس نیکل - فسفر

آبکاری بروش الکترولس به مفهوم احیاء خودکاتالیزوری (اتوکاتالیتیک) یونهای فلز از یک محلول بوسییله عامل احیا کننده می باشد. فرایندهای آبکاری بروش الکترولس متنوع بوده که مهمترین آنها الکترولس نیکل – فسفر و الکترولس مس می باشند که در قطعات مهندسی و در صنعت الکترولیت کاربردهای روز افزونی پیدا نموده اند. پوششهای الکترولس نیکل – فسفر دارای مزایای زیادی بوده و باعث شده است که بازار بزرگی در امریکا، اروپا و خاور دور بدست آورد. ازجمله این مزایا می توان به ضخامت یکنواخت پوشش، توانایی تولید پوششی با مقاومت خوردگی بالا، توانایی بدست اوردن سختی و مقاومت سایشی بسیار مناسب و نزدیک به کرم سخت و قابلیت پوشش دادن اکثر مواد اشاره نمود. مقاومت خوردگی بالای پوششهای الکترلس نیکل – فسفر بدلیل پسیویته و سرعت خوردگی پائین نیکل در اکثر محیطهای خورنده، کاهش حساسیت پوشش به خوردگی موضعی در اثر وجود فسفر و ماهیت میکروکریستالین پوشش ، تخلخل پائین و توانایی روش الکترولس برای پوشش دادن تمامی سطح فلز شامل شیارها، سوراخها و منافذ درونی است. مقاومت خوردگی پوششهای الکترولس نیکل – فسفر را می توان با انتخاب صحیح فاکتورهائی همچون ضخامت پوشش، مقدار فسفر، انتخاب صحیح حمام و عملیات حرارتی تغییر داد.