بررسی ساختار پادکنی سالمونلا تیفی موریوم و کاربرد آن برای ردیابی عفونت های ناشی از این باکتری

این بررسی در سه مرحله انجام گرفته است. بدین ترتیب که در م رحله اول با تزریق پادکن های فرمالینه و حرارت دیده به خرگوش و بز با روش ایمونودیفوزیون ساختار آنتی ژنی سالمونلا تیفی موریوم و به دنبال آن ساختار آنتی ژنی اختصاصی این باکتری مشخص گردید. با خورانیدن تعداد مشخصی از سه سروتیپ تیفی موریوم، دابلین و آبورتوس اویس به شش سر خرگوش در آنها سالمونلوز تجربی ایجاد نموده و سیر تکوین پادتن های رسوبی و نهایتاً امکان تشخیص سالمونلا تیفی موریوم از طریق آزمایش سرم مورد بررسی و تحقیق قرارگرفت. در مرحله آخری تحقیق بر روی 2158 نمونه سرم اخذ شده از انسان و حیوانات با استفاده از پادگن حرارت دید ه سالمونلا تیفی موروم آزمایش ID انجام پذیرفت که نتایج زیر بدست آمد. از 1546 نمونه سرم مربوط به گاو تعداد 55 نمونه (3/55 درصد) با روش ID دارای خط رسوبی بودند که ویژگی خط رسوبی 14 نمونه (0/9 درصد) نسبت به سالمونلا تیفی موریوم در آزمایش جذبی تکمیلی به اثبات رسید. در گوسفد از تعداد 215 نمونه سرم اخذب شده 14 نمونه (6/5 درصد) نسبت به سالمونلاتیفی موریوم در آزمایشش جذبی تکیملی به اثبات رسید. در گوسفند از تعداد 215 نمونه سرم اخذ شده 14 نمونه (6/51 درصد) واکنش مثبت نشان دادند که ویژگی خط رسوبی 8 نمونه (3/72 درصد) به اثبات رسید. از 59 نمونه سرمی مربوط به شتری یک نمونه دارای خط رسوبی همراه با ویژگی نسبت به سالمونلا تیفی موریوم بود. از 309 نمونه سرم اخذ شده از انسان 6 نمونه (1/94 درصد) دارای واکنش مثبت بودند که ویژگی سه نمونه (0/97 درصد) به اثبات رسید.

Keywords:

سالمونلا , ایمونودیفوزیون , سالمونلوز , ساختار پادگنی