تأثیر محلولهای رقیق کننده بر روی ماندگاری اسپرماتوزوئیدها، قابلیت نطفه داری و جوجه دراوری مرغهای مادر گوشتی

مطالعات ژنتیکی و اصلاح نژادی ا نجام یافته در سالهای اخیر روی طیور گوشتی در انتخاب صفاتی نظیر بزرگی جثه و سرعت رشد زیادف وجود همبستگی منفی بین صفات تولید مثلی و افزایش تولید را نشان می دهد. به طوری که درصد باروری در مرغهای گوشتی در دهه 90 به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. اختلالات فیزیولوژیکی نظیر کاهش میل جنسی، کاهش دفعات جفتگیری و کاهش میزان تولید ا سپرم در این پرندگان بروز نموده است. به دلیل اختلاف زیاد د ر وزن، اندازه و شکل بدن بین دو جنس نر و ماده در طیور گ وشتی بویژه بوقلمونها، انجام جفتگیری طبیعی در آنها با مشکلات زیادی همراه بوده و با کاهش باروری و جوجه درآوری توأم می باشد. لذا استفاده از تلقیح مصنوعی به جای آمیزن ظبیعی در طیور سنگین وزن ا مری اجتناب ناپذیر است. کاربرد تلقیح مصنوعی دارای مزایای زیادی مانند ا فزایش بازده تولید مثلی و کاهش هزینه های تولید می باشد. نوع محلول رقیق کننده اسپرم و مدت نگهداری مایع منی بر کیفیت اسپرم تأثیر دارد. در مطالعه اخیر تأثیر سه نوع محلول رقیق کننده اسپرم طیور شامل: Sexton (نوع آمریکایی)، IMV (فرانسوی) و TMU (رقیق کننده ایرانی تولید در طرح اخیر) بر روی تحرک و ماندگاری اسپرماتوزوئیدهای خروس آرین مورد مقایسه و ا رزیابی قرار گرفتند. اسپرم رقیق شده با محلول Sexton دارای کیفی بهتری از نظر صفات مزبور در مقایسه با رقیق کننده های فرانسوی و ایرانی بود (P<0/05). رقیق کننده های IMV و TMU اختلاف م عنی داری نداشتند (P<0/05). روش نگهداری اسپرم نیز بر تحرک و زنده مانده اسپرماتوزوئید مؤثر بود (P<0/05). بین میانگین های حاصل از تأثیر د و روش مایع و انجماد بر صفات مزبور اختلاف معنی داری وجودداشت (P<0/05). طول مدت نگهداری اسپرم نیز بر تحرک و ماندگاری اسپرماتوزوئیدها م ؤثر بود (P<0/01). انجام تلقیح بلافاصله بعد از رقیق کردن اسپرم تازه نتایج بهتری نشان می داد. نوع محلول رقیق کننده و روش نگهداری مایع منی بر قابلیت نطفه داری و میزان جوجه درآوری در مرغهای مادر گوشتی آرین مؤثر بود (P<0/01).

Keywords:

محلول های رقیق کننده , تلقیح مصنوعی , اسپرماتوزوئید , قابلیت نطفه داری , مرغ مادر گوشتی