مطالعه بالینی- آسیب شناسی بیماری درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری

هدف: بررسی نقش اسپیروکت ها در جزئیات مرضی بیماری درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری ایران و یافتن بهترین شیوه درمانی و کنترلی بیماری. طرح: مطالعه بالینی میدانی. حیوانات: چهار دامپروری گاو شیری با شیوع بالای 30 درصد لنگش ناشی از بیماری. روش: درمان گروهی گله با اسپری محلول لینکومایسین هیدروکلراید روزانه دو نوبت و به مدت 7 روز متوالی در شکل موضعی صورت گرفت. ارزیابی بالینی با استاندارد کردن درجه لنگش قبل از شروع شیوه جدید درمانی و بعد از درمان و نیز مشاهده روند بهبودی جراحات صورت پذیرفت. جهت مشاهده تغییرات هیستوپاتولوژیک، شناسایی عوامل دخیل در بیماری و انجام آزمایش ایمنوهیستوشیمی نمونه برداری بافتی از جراحات پوستی در قبل و بعد از درمان صورت گرفت. تجزیه و تحلیل آماری: آزمون "Student “t جفت. نتایج: ارزیابیهای بالینی نشان داد که در موارد همه گیری ناشی از بیماری، درمان گروهی گله با اسپری محلول لینکومایسین به شکل موضعی بسیار مؤثر واقع می گردد. یافته های هیستوپاتولوژیک در رنگ آمیزی H&E شامل از دست رفتن سد اپیدرمی، آکانتوز، هیپرکراتوز، پاراکراتوز، اولسرزواید درمی، افزایش فعالیت میتوزی در لایه بازال و درماتیت به همراه تشکیل میکرو آبسه های متعدد بود. در رنگ آمیزی اختصاصی نقره اجسام میکروبی سیلندری شکل در مقادیر عظیم دیده شد و در آزمایش ایمنوپراکسیداز نمونه های حاوی اسپیروت به آنتی سرم پلی کلنال دو نوع ترپونمای 1-9185MED و 2-1498 آمریکایی پاسخ مثبت از خود نشان دادند. نتیجه گیری: این روش درمانی موجب کاهش معنی دار لنگش ناشی از بیماری شده و برای درمان گروهی گله و کنترل آن بسیار مؤثر واقع می گردد. یافته های بالینی، پاسخ درمانی مثبت به آنتیبیوتیک، یافته های هیستوپاتولوژیک در رنگ آمیزی اختصاصی و نتایج آزمایش ایمنوهیستوشیمی بیانگر دخالت عامل (عوامل) اسپیروکت- ترپونما درایجاد بیماری درماتیت ا نگشتی پاپیلوماتوز در گاو شیری ا یران می باشد. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 1، 77-71.

Keywords:

درماتیت انگشتی پاپیلوماتوز , ایمنوپراکسیداز , لینکومایسین