تأثیر تجویز اکسی توسین با دواندن یا بدون دواندن در اولین فحلی بعد از زایش روی میزان جمع شدن رحم و میزان آبستنی در مادیانهای مبتلا به تجمع مایع رحمی

هدف: تعیین تأثیر تجویز وریدی اکسی توسین واکسی توسین به همراه دواندن در اولین فحلی پس از زایمان روی کاهش میزان مایعات رحمی و میزان باروری مادیان های مبتلا به تجمع مایع در رحم. طرح: مطالعه تجربی. حیوانات: تعداد چهل و پنج رأس مادیان در فاصله سنی 14-8 سال. روش: از بین مادیانهای با اولین فحلی پس از زایمان، 45 رأس مادیان که میزان مایع غیر اکوژن موجود در رحم آنها بیشتر از یک سانتیمترمربع بود (ارزیابی بوسیله اولترسونوگرافی) انتخاب شده و به طور کاملاً تصادفی در سه گروه برای آزمایش دسته بندی گردید. گروه اول: بدون درمان(کنترل)، 17 رأس، گروه دوم: یک دوزاکسی توسین (15 واحد داخل رگی) روزانه تا پایان فحلی اول (تزریق اول در روز دوم فحلی)، 14 رأس. گروه سوم: درمان قبلی به همراه دواندن بمدت 30-20 دقیقه که 60 دقیقه پس از تزریق اکسی توسین شروع می شد (برای ارزیابی اثرات دواندن به همراه اکسی توسین روی درناژ رحم)، 14 رأس. نتایج:کاهش میزان مایعات رحم پس از درمان، به ترتیب 71/4 درصد و 92/9 درصد در گروه دوم و سوم، در مقایسه با 17/6 درصد گروه کنترل بود (P<0/05). مجموع میزان آبستنی سه گروه (61.5 درصد) متعاقب جفتگیری در فحلی دوم پس از زایمان در مادیانهایی که میزان مایع موجود در رحم آنها بیشتر از یک سانتیمتر مربع بود به طور معنی داری بیشتر (26/3 درصد) از گروه دیگر بود (P<0/05). نتیجه گیری: تجویز اکسی توسین به تنهایی یا اکسی توسین به همراه دواندن در فحلی اول پس از زایمان در مادیان های مبتلا به تجمع مایع در رحم باعث افزایش معنی دار در میزان آبستنی در فحلی بعدی می شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1384)، دوره 60، شماره 2، 172-167.

تأثیر تجویز اکسی توسین با دواندن یا بدون دواندن در اولین فحلی بعد از زایش روی میزان جمع شدن رحم و میزان آبستنی در مادیانهای مبتلا به تجمع مایع رحمی Keywords:

مادیان , اکسی توسین , اندومتریت , ابستنی