مقایسه اثرات هپارین استاندارد و دالتپارین در پیش گیری از چسبندگی در التهاب عفونی و غیرعفونی پرده صقاق در موش بزرگ

در مطالعه حاضر اثر هپارین استاندارد و هپارین با وزن مولکولی کم در پیش گیی از چسبندگی بعد از جراحی محوطه شکمی مورد مقایسه قرار می گیرند. برای این منظور 48 موش بزرگ به 6 گروه در دو دسته (3-1)A و (3-1)B تقسیم شدند. گروه های A1 و B1 به عنوان شاهد منفی درنظر گرفته شدند. شکافی به طول 3 سانتیمتر در خط میانی شکم ایجاد شد و در روده ها و صفاقی که در معرض دیدقرار داشت،التهاب القاء گردید و در دسته B عفونت تجربی ایجاد شد. هر کدام از موش های گروه A2 و B2، 100 واحد هپارین استاندارد و موش های گروه A3 و B3، 100 واحد دالتپارین به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 21 روز پس از جراحی،موش ها به روش ا نسانی کشته و شدت چسبندگی های محوطه صفاقی به روش ماکروسکوپیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل با استفاده از آزمون مربع کای مورد تحلیل آماری قرار گرفت. چسبندگی های صفاقی در گروه های آزمایش در مقایسه با گروه های کنترل،کاهش معنی داری یافت (P<0/05). ولی هیچ تفاوت معنی داری بین گروه های آزمایشی مشاهده نشد (P>0/05). بنابراین، دلتپارین و هپارین استاندارد در جلوگیری از چسبندگی در التهاب تجربی عفونی و غیرعفونی صفاق مؤثر واقع شده اند. ولی هیچ تفاوت معنی داری بین این دو دارو وجود ندارد (P>0/05). به طور خلاصه، با توجه بهمزایای هپارین های با وزن مولکولی کم در بدن نسبت به هپارین استاندارد از دالتپارین بیشتر قابل توصیه می باشد.

مقایسه اثرات هپارین استاندارد و دالتپارین در پیش گیری از چسبندگی در التهاب عفونی و غیرعفونی پرده صقاق در موش بزرگ Keywords:

موش بزرگ , هپارین , هپارین با وزن مولکولی کم , جسبندگی صفاقی , التهاب عفونی صقاق