مقایسه اثر استفاده از بره موم (propolis) و ویرجینیا مایسین در جیره بر عملکرد تولید و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی

تعداد 360 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه به صورت کاملاً تصادفی به جهارگروه تقسیم شدند. هر گروه مشتمل بر سه گروه (تکرار) 30 قطعه ای بود.گروه یک بعنوان شاهد انخاب و با جیره پایه بر مبنای ذرت- کنجاله سویا تغذیه گردید. جیره های غذایی گروه های دوم و سوم بترتیب حاوی مقادیر 3000ppm و 6000ppm در مرحله شروع (14-1 روزگی) و 2000ppm و 4000ppm بره موم در مراحل رشد (28-15 روزگی) و پایانی (42-29 روزگی) بود. به جیره غذایی گروه چهارم 100 میلی گرم در هر کیلوگرم خوراک، ویرجینیا مایسین اضافه گردید. شاخص های تولید شامل میانگین افزایش وزن بدن، مقدار خوراک مصرفی، ضریب تبدیل و شاخص بازده تولید در سنین 21 و 42 روزگی ارزیابی شدند. در سن 17 روزگی و قبل از تجویز واکسن نیوکاسل لاسوتا از تعداد 9 قطعه جوجه در هر گروه نمونه خون تهیه و عیار پادتن ضدویروس نیوکاسل به روش آزمایش HI در آنها تعیین گردید. در روز 27 مجدداً از همان جوجه ها خونگیری و عیار پادتن ضد ویروس نیوکاسل تعیین شد. نتایج حاصل نشان دادند افزودن ویرجینیا مایسین و یا سطوح مختلف بره موم به غذا تأثیر معنی داری بر شاخص های تولید نداشته است، با این حال در پایان آزمایش بیشترین افزایش وزن و بالاترین شاخص بازدهی تولید به گروه تغذیه شده با جیره حاوی ویرجینیا مایسین اختصاص داشت. کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی مربوط به گروه تغذیه شده با جیره حاوی 4000ppm و 6000ppm بر موم بود. افزودن بره موم به جیره غذایی تأثیری بر پاسخ ایمنی نداشت.

مقایسه اثر استفاده از بره موم (propolis) و ویرجینیا مایسین در جیره بر عملکرد تولید و پاسخ ایمنی جوجه های گوشتی Keywords:

جوجه گوشتی , محرک سیستم ایمنی , بره موم , محرک رشد , عملکرد گله