تأثیر دفعات خوراک دهی بر کیفیت لاشه و غلظت پلاسمایی هورمون های لیپتین و انسولین در گوساله های پرواری

افزایش دفعات خوراک دهی در گاوهای شیرده موجب بهبود بازده بیوانرژیتیک در بدن می شود، اما از تأثیر آن بر بازده رشد و هورمون های درگیر در در دام های پرواری اطلاعات کمی در دسترس است. بنابراین، برای مطالعه اثر دفعات خوراک دهی بر کمیت و کیفیت لاشه، وزن بدن، غلظت هورمون های لپتین و انسولین، از دوازده گوساله نر هلشتاین در دو گروه شش رأسی استفاده شد. گروه شاهد روزانه دوبار و گروه تیمار روزانه شش مرتبه و به یک میزان خوراک دهی شدند. وزن بدن هر سه هفته یک بار ثبت شد. نمونه های خون در پایان آزمایش در طی 24 ساعت و به فواصل چهار ساعته از دام ها اخذ شد. گوساله ها کشتار و خصوصیات لاشه آنها مورد بررسی قرار گرفت. غلظت لپتین پلاسما در مقایسه باگروه شاهد افزایش (p<0/05)، در حالی که غلظت انسولین پلاسما 0p<0/01) کاهش یافت. مقدار چربی داخلی و ضخامت چربی زیرپوستی در گروه تیمار در مقایسه با شاهد کاهش (p<0/05) یافت. نتایج حاصله پیشنهاد می کند که افزایش دفعات خوراک دادن در گوساله های در حال رشد هلشتاین، موجب کاهش ذخایر چربی بدن می شود. ایناثر احتمالاً به واسطه تغییرات غلظت هورمون های لپتین و انسولین اعمال می گردد.

Keywords:

دفعات خوراک دهی , کیفیت لاشه , گوساله , لپتین , انسولین