اثرات مرکزی زایلازین و یوهمبین بر حساسیت به درد طی مراحل مختلف سیکل استروس در موش صحرایی

هورمون های جنسی به نظر می رسد که حساسیت به درد را تعدیل می کند.از طرفی نقش گیرندههای آلفاد و آدرنرژیک بر حساسیت به درد توسط تست فرمالین بررسی شده است. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تزریق داخل بطنمغزی زایلازین و یوهمبین بر حساسیت به درد در مراحل مختلف سیکل استروس در آزمون فرمالین در موش صحرایی می باشد. آزمون فرمالین بوسیله تزریق زیرجلدی 50 میکرولیتر فرمالین 2/5 درصد در پای عقبی انجام گرفت. حیوانات به چهاردسته تقسیم شدند: 1-گروه کنترل حیوانات دست نخورده9، 2- گروه شاهد (2 میکرولیتر مایع مغزی نخاعی مصنوعی را به صورت داخل بطن مغزی دریافت کردند)، 3- گروهتزریق آگونیست 2 میکرولیتر زایلازین در دوزهای 5 و 10 میکروگرم به ازای یک موش ضحرایی دریافت کردند) و 4- گروه تزریق آنتاگونیست (2 میکرولیتر یوهمبین در دوزهای 5 و 10 میکروگرم به ازای یک موش صحرایی دریافت کردند). داده ها بوسیله آنالیز واریانس دوطرفه مکرر و آزمون تشخیصی توکی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. سطح معنی داری (p<0/05) بود. دادهها نشان داد که زایلازین بطور معنی داری (p<0/05) حساسیت به درد را در تمام مراحل مختلف سیکل استروس کاهش داد، اما این اثر بی دردی در مرحله استروس سیکل استروس ماکزیمم و در مرحله مت استروس مینیمم بود. یوهمبین در تمام مراحل مختلف سیکل استروس باعث افزایش معنی داری (p<0/05) در حساسیت به درد شد. اثر پر دردی یوهمبین در مرحله مت استروس سیکل استروس ماکزیمم و در مرحله پرواستروس سیکل استروس مینیمم بود. نتایج اینتحقیق حاکی از آن است که تداخل سیستم آلفا دوادر نرژیک با استروئیدهای جنسی داخلی در اصلاح حساسیت به درد اهمیت دارد.

Keywords:

زایلازین , یوهمبین , ازمون فرمالین , موش صحرایی مادهف سیکل استروس