تاثیر روش های مختلف خاک ورزی بر عملکرد گندم دیم در تناوب با حبوبات در زمین دارای قلوه سنگ خوزستان

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر روش های مختلف خاک ورزی بر عملکرد گندم دیم در تناوب با حبوبات (عدس) به مدت 3 سال (87-84) در شهرستان باغملک واقع در شمال استان خوزستان و در زمین دارای ریگ و قلوه سنگ در پایه طرح بلوک های کامل تصادفی و در 4 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی روش های خاک ورزی شامل : گاوآهن برگردان دار + خطی کار (MP)، گاو اهن بدون صفحه برگردان دار +خطی کار (SP) ، گاوآهن قلمی + خطی کار (CH) ، پنجه غازی + خطی کار (SW) و بی خاک ورزی (کشت با خطی کار) (NT) و شاخص های مورد بررسی شاکل درصد مواد آلی ف درصد رطوبت وزنی خاک، عملکرد دانه و اجزای عملکرد بودند نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد که تفاوت بین روش های خاک ورزی و نیز اثر متقابل روش خاک ورزی و سال از نظر درصد رطوبت خاک در مراحل مختلف ساقه دهی ، گل دهی و پر شدن دانه معنی دار نبوده ولی تفاوت سال ها در این شاخص بسیار معنی دار بود. نتایج دیگر نشان داد که اگر چه در مرحله ساقه دهی روش های مختلف خاک ورزی از نظر حفظ رطوبت تفاوتی نداشتند اما در مراحل گلدهی و پر شدن دانه در روش برگردان نمودن خاک در اکثر عمق ها، درصد رطوبت نسبی بیشتر بود . تجزیه واریانس داده ها نشان داد که پس از برداشت محصول بین تیمارهای خاک ورزی از نظر درصد مواد آلی در عمق های مختلف اختلاف معین داری وجود نداشت. همچنین نتایج تجزیه واریانس مرکب نشان داد روش های خاک ورزی از نظر عملکرد دانه، طول سنبله، سنبله در واحد سطح و وزن هزار دانه اختلاف معنی داری داشتند اما در سایر صفات اختلاف روش های خاک ورزی معنی دار نبود. روش برگردان نمودن خاک (MP) با 2163/2 کیلوگرم در هکتار بیشترین و روش بی خاک ورزی (NT) با 1676/6 کیلوگرم در هکتار کمترین میزان عملکرد دانه را به خود اختصاص داد همچنین روش برگردان نمودن خاک (MP) با 5383 و روش نیمه برگردان نمودن خاک (SP) با 4625 کیلوگرم در هکتار به ترتیب بیشترین و کمترین مقادیر عملکرد بیولوژیک را داشتند.

Keywords:

گندم , دیم , تناوب گندم و حبوبات , خاک ورزی , قلوه سنگ