اصول ساخت محله ی هم پیوند شهری

رویکرد جدید به محله، محله گرایی و بازآفرینی نقش و کارکرد مهم آن در شهر، از دل مشغولیهای فعلی عرصهی شهرسازی است. از سوی دیگر، از آنجا که شهر به عنوان یک کلیت واحد، مجموعه ای یکپارچه و شکل یافته از اجزاء مختلف و زمینه های متنوعی همچون عناصر کالبدی، محیطی، اجتماعی، فرهنگی و... است، وجود ارتباط فیمابین تمامی عناصر آن از مقیاس خرد تا کلان، امری ضروری و اجتنابناپذیر خواهد بود. همین نگرش در مقیاس محله ها و عناصر آن نیز تسری مییابد و میتوان بیان نمود که، محله ها به عنوان کلیتی همپیوند در مقیاس خرد شهری، زیرساختهای ساختار شهر محسوب میشوند؛ که از مجموعه ی عناصر مرتبط به هم تشکیل شده اند، در بطن متن شهری رخ می نمایانند و با الگوهای متنوعی در هر دوره از حیات شهری جلوه میکنند. مطالعه ی اصول همجواری و استقرار عناصر سازمان فضایی محله، و بررسی نظرات و آراء اندیشمندان در این زمینه، ضمن آنکه موجب میشود تا اصول ساخت یک محله ی هم پیوند شهری فراهم شود، واکاوی الگوی ساخت فضایی محله و مراکز آن را امکانپذیر میسازد. فرایند پژوهش به این نحو تعریف میشود که در ابتدا، اصول حاکم بر شکلگیری و سازماندهی فضایی محله، شناسایی میشود و پس از آن معیارهایی برگرفته از تحلیل محتوای آراء و نظریه های اندیشمندان شهرسازی در رویکردهای مختلف و همپوشانی آنها به لحاظ ماهیتی، استخراج میشود. در گام بعدی، اصول عام ساخت محله ی همپیوند شهری، در زمینه ی چگونگی استقرار و ترکیب عناصر و بهره برداری بهینه از فضا در ساختار آن ارائه میشود. در این مطالعه از روش فرا تحلیل یا تحلیل انسجام بخش استفاده شده و هدف آن بررسی اصول اساسی دانشی است که در رابطه ی با موضوع پژوهش، قابل استناد و ارجاع میباشد و تحلیلی مبتنی بر روشهای کیفی، مقایسه ای خواهد بود.

اصول ساخت محله ی هم پیوند شهری Keywords:

محله , محله همپیوند , سازماندهی فضایی , استقرار و همجواری