بررسی اثربخشی آموزش گروهی معنویت درمانی بر سلامت روانی سالمندان مقیم سرای سالمندان سنندج

مقدمه: معنویت حقیقی در واقع علم زندگی است و به انسان می آموزد چگونه سلامت ارگانیزم روحی و روانی اش را حفظ کند. هدف این پژوهش تعیین تأثیر معنویت درمانی بر سلامت روانی سالمندان مقیم سرای سالمندان بود. روش: این پژوهش از نوع تحقیق نیمه آزمایشی با گروه گواه و ازمایش است. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان مقیم سرای سالمندان شهرستان سنندج بودند. جهت نمونه گیری، با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان جامعه آماری 30 نفر انتخاب شده، و با همین روش به دو گروه ازمایش و گواه تقسیم شدند. جهت سنجش سلامت روانی افراد گروه نمونه از پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ وهیلر (GHQ28) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده با درنظر گرفتن آمارهای توصیفی (میانگین، انحراف معیار و ...) و استنباطی (ازمون T و ...) لازم با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین دو گروه ازمایش و گواه، از نظر سلامت روانی تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. همچنین آزمون T گروه های مستقل روی تفاضل میانگین نمره های پیش آزمون- پس ازمون نشان داد که تفاوت میانگین ها از لحاظ آماری معنادار است. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش معنویت باعث بهبود سلامت روانی سالمندان می شود بر این اساس پیشنهاد می شود که از طریق دایر کردن مراکز مشاوره و کلاسهایی جهت آموزش و یادآوری معنویات در خانه های سالمندان به سالمندان کمک شود و همچنین رسانه های نیز می توانند در این مورد نقش مؤثری ایفا کنند.

Keywords:

معنویت , سلامت روانی , سالمندان