تحلیلی بر میزان دسترسی پیادگان به شبکه حمل و نقل عمومی در بافت قدیم مرودشت

یکی از عوامل موثر بر میزان پیاده مداری محیط های شهری میزان دسترسی پیادگان به شبکه حمل نقل عمومی می باشد که در صورت عدم وجود دسترسی مناسب به شبکه حمل و نقل عمومی ساکنان شهرها تمایل کمی به پیاده روی داشته و به طبع آن ازخودروی شخصی استفاده می کنند که در نتیجه میزان پیاده مداری محیط کم شده و ترافیک در شهر ها روز به روز افزایش می باشد . در تحقیق حاضر نگارنده تلاش دارد با مطالعه وضع موجود شبکه حمل و نقل عمومی در بافت قدیم مرودشت به بررسی نحوه دسترسی پیادگان به این شبکه بپردازد . روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده که است که استفاده از نقشه ها بافت قدیم شهر مرودشت و نیز نقشه شبکه حمل و نقل عمومی به توصیف وضع موجود پرداخته و برای تکمبل یافته های تحقبق با استفاده از پرسشنامه به سنجش میزان رضایت شهروندان از دسترسی به شبکه حمل و نقل عمومی پرداخته شده است . نتایج نشان دهنده این است که میزان دسترسی شهروندان به شبکه حمل و نقل عمومی در مجموع متوسط است . ازآنجایی که تنها 6 محور از 26 محور دارای شبکه حمل و نقل عمومی می باشند و محور خیابان ابوذر شمالی و جنوبی که یکی از محورهای ارتباطی اصلی شهر محسوب می شود فاقد شبکه حمل و نقل عمومی بوده که این امر تأثیر بسبزایی براستفاده از خودرو شخصی به جای حمل نقل عمومی را در ساکنان منطقه دارد. که درنتیجه امر پیاده روی در محلات اطراف این محور بسیار پایین است.

Keywords:

عابر پیاده , شبکه حمل ن ن ل عمومی , رضایت شهرنندان , پیاده مداری