بررسی رابطه بین مولفههای مهارتهای زندگی و خودکارآمدی جمعی معلمان با رضایت از زندگی در میان دبیران متوسطه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین مولفههای مهارتهای زندگی و خودکارآمدی جمعی با رضایت اززندگی در میان دبیران متوسطه انجام شد. این پژوهش از نوع کاربردی و روش آن توصیفی از نوع همبستگی است. از روش نمونهگیری طبقهای متناسب با حجم جامعه آماری هر یک از مدارس استفاده شد. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه تعدیل شده مهارتهای زندگی ساعتچی و همکاران، پرسشنامه کارآمدی جمعی معلمان گودارد و همکاران و پرسشنامه رضایت از زندگی داینر و همکاران استفاده گردید. دادههای تحقیق از روش تحلیل رگرسیون چندگانه و مدل تحلیل عاملی تائیدی به کمک نرمافزارهای SPSS و AMOS تحلیل شدند. یافتهها نشان دادند که بین مولفههای مهارتهای زندگی و خودکارآمدی جمعی معلمان و هر یک از مولفههای خودکارآمدی جمعی معلمان رابطهی معناداری وجود دارد. همچنین یافتهها نشان دادند که بین مولفههای مهارتهای زندگی و هر یک از مولفههای خودکارآمدی جمعی معلمان با رضایت از زندگی در میان آنان رابطهی معناداری وجود دارد، یعنیاینکه حداقل یکی از ضرایب رگرسیونی صفر نیست. نتایج نشان داد متغیرهای خودآگاهی، ارتباط موثر، روابط بینفردی، مدیریت هیجان و تفکر خلاق و انتقادی به جز حل مسئله و تصمیمگیری از مولفههای مهارتهای زندگی و شایستگی گروهی و تحلیل تکلیف تدریس از مولفههای خودکارآمدی جمعی معلمان میتوانند متغیرهای ملاک خود را بر اساس فرضیههای پژوهش حاضر پیشبینی نمایند. نتایج به دست آمده همچنین نشان دهندهی وجود رابطه معنیدار بین سازهی مهارتهای زندگی با سازهی رضایت از زندگی با میانجیگری سازهی خودکارآمدی جمعی است. و مطابق خروجی نرم افزار AMOS شاخصهای برازش نشان میدهند که مدل نهایی درست میباشد و به عبارت بهتر متغیرهای مورد مطالعه صلاحیت لازم جهت استفاده در قالب یک مدل نهایی پژوهش را دارند، و میتوان آن را به جامعه تعمیم داد.

Keywords:

مهارتهای زندگی , خودکارآمدی جمعی معلمان , رضایت از زندگی , آموزش و پرورش , معلمان