تأثیر عوامل مدیریتی و زیرساختهای مدیریت دانش در پذیرش نوآوری باز

مدیریت دانش فرایندی است که طی آن، سازمان به تولید، بدست آوری، تسخیر و بهکارگیری دانش برای ارتقای بهرهوری سازمان پرداخته است و بستری برای ایجاد رقابت، مزیت رقابتی و توسعه پایدار فراهم نموده است. در مباحث نوآورى باز نیز تأکید شده است که توانایى جذب دانش خارجى، محرک عمده براى رقابت بوده است. در نوآورى باز، سازمانها محیط را براى فناوری و دانش کاوش نموده و صرفاً به تحقیق و توسعه داخلى خود وابسته نبودهاند. درواقع پیششرط کلیدى این بوده است که سازمانها از ظرفیت جذبشان بهرهبرداری نموده تا دانش خارجى را درونی سازى و بومیسازی نمایند. ازاینرو با توجه به نتایج تحقیقات و اهمیت مدیریت دانش در جهت حرکت به سمت نوآوری، در این تحقیق به ارزیابی عوامل مدیریتی و زیرساختهای مدیریت دانش برای پذیرش نوآوری باز پرداختهشده است. روش انجام پژوهش بهصورت میدانی و ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه بوده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه شرکتهای تحقیقاتی موجود در شهرک علمی- تحقیقاتی واقع در شهر اصفهان بوده که 33 شرکت بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدهاند. تکنیک آماری مورداستفاده در این تحقیق، آزمون همبستگی و رگرسیون بوده است. طبق نتایج آزمون همبستگی پیرسون در این تحقیق، مشخص شد که میان متغیرهای عوامل مدیریتی، مدیریت دانش و عوامل نوآوری همبستگی معناداری وجود داشته است. نتایج آزمون رگرسیون ساده نیز نشان داد که متغیرهای عوامل مدیریتی و زیرساختهای مدیریت دانش در پذیرش نوآوری باز، تأثیری معنادار و مثبت داشتهاند.

Keywords:

عوامل مدیریتی , مدیریت دانش , نوآوری , نوآوری باز