ارزیابی شیوه های سرپرستی ارزش آفرین در شرکت های چند کسب و کاره مطالعه موردی شرکت نفت بهران

نقش شرکت مادر در تدوین سیاست و تخصیص منابع به عنوان نقشی حیاتی معرفی شده است. وظیفه تخصیص منابع، به عنوان نقشی با توانایی افزودن بیشتر ارزش، در مقایسه با بازارهای سرمایه می باشد. از آنجا که شرکت مادر به اطلاعات دقیقتری دربار برنامه ها، پروژه ها و افراد دسترسی دارد، می تواند تصمیمات تخصیص را به گونه ای بهتر انجام دهد. رشد تعداد هلدینگ ها و تأثیر انکار ناپذیر آنها در اثربخشی شرکت ها و پیچیدگی مدیریت، اهمیت واکاوی عوامل مؤثر در شیوه های مدیریت شرکت مادر و شیوه های ارزش آفرینی و نیز انتخاب شیوه مناسب را آشکار می سازد. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی شیوه های سرپرستی ارزش آفرین در شرکت های چند کسب و کاره می باشد که به عنوان مطالعه موردی روی شرکت نفت بهران انجام شد. بدین منظور چهار شیوه سرپرستی موجود در پیشینه پژوهش شامل نفوذخودمدارانه نفوذ ارتباطی، نفور عملیاتی، و نفور توسعه ای در شرکت نفت بهران مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه کارشناسان و مدیران ارشد و میانی شرکت نفت بهران می باشد. داده ها با استفاده از نمونه ای 35 نفره و به کمک نمونهگیری تصادفی ساده گردآوری شد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون مقایسه زو ی بهره گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها نیز پرسشنامه ای محقق سانته بود که بر اساس پیشینه پژوهش طراحی گردید. نتایج نشان می دهد که بین وضعیت مو جود و مطلوب نفوذ عملیاتی، نفوذ ارتباطی و نفوذ توسعه ای در شرکت نفت بهران تفاوت معنیداری و جود دارد. با این حال، در مورد نفوذ خودمدارانه، بین وضعیت موجود و مطلوب تفاوت معنی داری مشاهده نشد

Keywords:

نفوذ عملیاتی , نفوذ ارتباطی , نفوذ توسعهای , نفوذ خودمدارانه , شرکت نفت بهران