اندازه گیری گوارش پذیری آزمایشگاهی پیوگلیتازون (داروی دیابت نوع 2 )به روش تیلی و تری و دستگاه همانندساز شکمبه (انکوباتور دیزی 2)
Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 904
This Paper With 5 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AEFSJ01_201
تاریخ نمایه سازی: 29 شهریور 1394
Abstract:
پیوگلیتازون از دسته داروهای ضد دیابتی است که تیازولیدین دایون نام دارند. به تازگی این ترکیبات در گاوهای شیری به صورت تزریقی استفاده شده و ثرات مفیدی نشان داده اند اما تاکنون از سرنوشت این ترکیبات در شکمبه و اثر میکروب های شکمبه بر آنان گزارشی دیده نشده است بنابراین به منظور بررسی امکان تغذیه این ترکیبات در گاوهای شیری و بررسی چگونگی گوارش آنان این آزمایش انجام شد. برای ارزیابی نخستین از میزان گوارش پذیری پیوگلیتازون، روش گوارش آزمابشگاهی تیلی و تری به کار گرفته شد. شیرابه شکمبه و بافر (بزاق مصنوعی) در شیشه های 100 میلی لیتری درب داری ریخته شد که از پیش، 0/1 و 0/2 گرم پیوگلیتازون (هریک در 5 تکرار ) درآنها وزن شده بود. نمونه ها پس از 48 ساعت انکوباسیون، سانتریفیوژ شدند. تفاوت معنی داری میان پیوگلیتازون در هر دو سطح، با میزان باقیمانده پس از 48 ساعت دیده نشد. برای ارزیابی اثر پیوگلیتازون بر گوارش پذیری خوراک ها، 4 نوع خوراک، در 5 تکرار در کیسه های ویژه در 4 جار دستگاه همانندساز شکمبه (انکوباتور دیزی 2 ) حاوی بافر و شیرابه شکمبه به تعداد یکسان گذاشته و درون 2 عدد جار مقدار 0/2 گرم پیوگلیتازون ریخته شد. برای اندازه گیری گوارش پذیری آزمایشگاهی حقیقی، پس از 24 ساعت دو عدد جار با و بدون پیوگلیتازون و دو جار دیگر پس از 48 ساعت برداشته شد. پیوگلیتازون اثر معنی داری بر گوارش پذیری آزمایشگاهی حقیقی دیگر خوراک ها پس از 24 و 48 ساعت ندشت. با توجه به گوارش پذیری پایین پیوگلیتازون در شکمبه و نداشتن اثر منفی بر گوارش دیگر خوراک ها، میتوان پیوگلیتازون را در جیره نشخوارکنندگان بدون محافظت بکار برد.
Keywords:
پیوگلیتازون , تیازولیدیندایون , تیلی و تری , گوارش پذیری آزمایشگاهی , همانندساز شکمبه (دیزی انکوباتور 2 )
Authors
سید مهدی قریشی
بخش علوم دامی دانشگاه شیراز و گروه علوم دامی دانشگاه جیرفت
مسعود علیخانی
گروه علوم دامی دانشگاه صنعتی اصفهان
حمیدرضا رحمانی
گروه علوم دامی دانشگاه صنعتی اصفهان
محمد خوروش
گروه علوم دامی دانشگاه صنعتی اصفهان
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :