کشت مخلوط بعنوان یک راه افزایش و پایداری محصول

به منظور افزایش تولیدات کشاورزی تاکنون دوراه پیشنهاد شده که عبارتندازافزایش سطح زیرکشت و افزایش عملکرد ولی بایددرنظرداشت که راه سوم دیگری نیز وجود دارد وآن استفاده اززمان است یعنی افزایش میزان محصول درواحدسطح و دریک سال زراعی طول دوره رویش درهرناحیه بستگی به دما و آب دارد بدیهی است که درمناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری عامل محدودکننده آب است که درحقیقت سیستم کشت را درهرمنطقه مشخص می کند دراین مناطق تنها راه استفاده اززمان یعنی کشت بیش ازیک گیاه دریک قطعه زمین و دریک سال زراعی با استفاده ازنزولات جوی کشت مخلوط محسوب میشود اگرچه درمناطق نیمه گرمسیری کشت مخلوط ازسالیان قبل رواج داشته ولی اخیرا مشخص شده است که درکشت مخلوط ازعوامل محیطی نیروی انسانی و سرمایه بهتر استفاده میشود باوجود اینکه امکان کشت مخلوط دربسیاری ازنقاط دنیا که برداشت مکانیزه رایج نیست وجود دارد ولی تحقیقاتی که درمورد اثرمتقابل گیاهان درکشت مخلوط انجام شده انگشت شمار است همچنین متخصصین اصلاح نژاد تاکنون ارقام مناسب کشتهای مختلف مخلوط را معرفی نکرده اند هدف ازاین مقاله نشان دادن پتانسیل کشت مخلوط درنگهداری و مصرف عوامل محیطی و ارایه اولویت های تحقیق دراین زمینه است