پایداری اجتماعی- فرهنگی - اقتصادی و توسعه کالبدی در بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی: محله هادی آباد قزوین)

با توجه به گستردگی بافت های فرسوده در بیشتر شهرهای کشور و عدم استحکام موجود در این بافت ها، ارائه ی راهکار مناسب در جهت بهسازی، نوسازی و بازسازی این بافت ها ، برای حفظ کالبد کلی شهرها، امری ضروری است. همچنین وجود پراکندگی و جمعیت بسیار زیاد، با قومیت های گوناگون و سنن و آداب و رسوم متفاوت، که باعث تنوع فرهنگی و مشکلات اقتصادی در این بافتها شده است، لزوم توجه به فرهنگ و اقتصاد را به عنوان عاملی جهت رسیدن به این ضرورت ، اذعان می دارد. از طرفی میتوان گفت؛ احیا ، نوسازی و بهسازی بافتهای فرسوده اتفاق نمی افتد مگر اینکه این مسئله توسط مردم، و با فرهنگ سازی مناسب میان آنان صورت پذیرد، و تا زمانی که دراحیای بافتهای فرسوده، وضعیت اقتصادی و منافع ساکنان در نظر گرفته نشود نمی توان به احیای سریع بافتهای فرسوده امید داشت. بر این اساس فرهنگ و اقتصاد، دو مقوله ی مهم برای بهبود بافت های فرسوده محسوب می گردندو باتوجه به روشهای موجود برای توسعه ی بافت های فرسوده، در این مقاله پرداختن به دو اصل فرهنگ و اقتصاد، یکی از راهکارهای مناسب جهت توسعه ی کالبدی این نوع بافت ها در نظر گرفته شده است. هدف از این مقاله، توسعه ی کالبدی بافت های فرسوده از طریق تقویت جنبه های مثبت و تضعیف جنبه های منفی فرهنگ و اقتصاد با استفاده از طراحی یک فضای شهری نو و جدید با توجه به قابلیت سنجی و فرهنگ ویژه همان منطقه و مشارکت خواست ها ونیازهای ساکنین،جهت پایدار نمودن این دو مقوله ی مهم، ودر نتیجه پیشرفت اجتماعی بافت های فرسوده می باشد.

Keywords:

بافت فرسوده , جامعه , فرهنگ , اقتصاد , توسعه کالبدی