بررسی رابطه بین اعتماد بیش از حد مدیریتی و محافظه کاری شرطی

مدیران بیش اعتماد بازده های آینده سرمایه گذاری های شرکت را بیش برآورد می کنند، لذا انتظار می رود این مدیران شناسایی زیان را به تاخیر انداخته و تمایل کمتری به استفاده از رویه های حسابداری محافظه کارانه داشته باشند. پژوهش حاضر، به بررسیرابطه بین محافظه کاری شرطی حسابداری و بیش اعتمادی مدیریت می پردازد. برای دستیابی به هدف مذکور، یک فرضیه تدوین و نمونه ای متشکل از 86 شرکت به روش حذف سیستماتیک از بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سالهای 1388 تا 1392 انتخاب گردید. برای اندازه گیری محافظه کاری شرطی از مدل لافوند و ریچاهاردروی ( 2008 ) و مدل خان و واتس( 2009 ) برای اندازه گیری اعتماد بیش از حد مدیریتی از دو سنجه مبتنی بر تصمیمات سرمایه گذاری استفاده شده است.برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش حداقل مربعات تعمیم یافتهEGLS و شیوه داده های ترکیبی استفاده گردید. نتایج حاصل از برآورد مدل های پژوهش گویای این است که بین محافظه کاری شرطی با بیش اعتمادی مدیریتی رابطه معناداری و منفی وجود دارد. به عبارتی، وجود ویژگی اعتماد بیش از حد در مدیران، سبب کاهش محافظه کاری شرطی در فرایند گزارشگری مالی می شود.

Keywords:

اعتماد بیش از حد مدیریتی , محافظه کاری حسابداری , محافظه کاری شرطی , تصمیمات سرمایه گذاری