رابطه سبکهای مقابله ای با رضایت از زندگی در مادران دارای کودکان عقب مانده ذهنی

هدف از پژوهش حاضر رابطه سبک های مقابله ای با رضایت از زندگی مادران کودکان عقب مانده ذهنی در شهرستان سراوان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود، جامعه آماری این پژوهش تمام مادران دارای کودکان معلول ذهنی شهرستان سراوان 0011 نفر بودند با نمونه گیری تصادفی 89 نفر به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شدند. یکی از شرایط وارد شدن به نمونه داشتن تحصیلات حداقل راهنمایی مادران بود.ابزارجمع آوری اطلاعات پرسشنامه رضایت از زندگی swls توسط داینر وهمکاران 0891 و پرسشنامه سبکهای مقابله ای که توسط کارور،شیر و ونتراپ0898 تهیه شده است. داده های این پژوهش با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند نتایج نشان داد، بین مولفه های سبک های مقابله ای مساله مداربا رضایت از زندگی والدین کودکان عقب مانده ذهنی رابطه معناداری مثبت 110 p وجود داشت، بین سبک های مقابله ای کم اثر با رضایت از زندگی رابطه معنادار 110 p ضعیفی وجود داشت، همچنین بین متغیرهای سبک های مقابله ای هیجان مدار و بی اثر با رضایت از زندگی مادران دارای کودکان عقب مانده ذهنی رابطه معنی داری وجود نداشت، با توجه به نتایج بدست آمده از این تحقیق به نظر می رسد که ازمیان سبکهای مقابله ای تنها سبک مقابله مساله مدار می تواند در میزان رضایت از زندگی مادران تاثیر مثبت و چشم گیری داشته بنابراین پیشنهاد می شود که با آموزش مهارتهای زندگی خصوصا آموزش روشهای صحیح مقابله به والدین کودکان ذهنی کمک کرد تا زمینه رضایت از زندگی را در آنان فراهم آورد.

Keywords:

سبک های مقابله ای , رضایت از زندگی , مادران کودکان عقب مانده ذهنی