بررسی تاثیر محلول پاشی آهن بر صفات کمی و کیفی گندم در شرایط تنش کم آبی

تحقیقی با هدف ارزیابی تاثیر محلول پاشی آهن بر رشد رویشی دانه گندم در شرایط مختلف آبیاری درمنطقه نصرت آباد قزوین به اجرا درآمد. این آزمایش به صورت اسپلیت پلات در قالب بلوک های کامل تصادفی در 3تکرار انجام شد. عامل آبیاری در 4 سطح (ابیاری کامل، قطع آبیاری درمرحله طویل شدن ساقه، قطع آبیاری در مرحله گلدهی و قطع آبیاری در مرحله پرشدن دانه) به عنوان عامل اصلی و عامل محلول پاشی در 2 سطح(عدم محلول پاشی و محلول پاشی سولفات آهن) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تاثیر آبیاری و محلول پاشی سولفات آهن در سطح احتمال یک درصد بر درصد پروتئین معنی دار شدند. نتایج نشان داد که بالاترین درصد پروتئین به میزان 11/85 درصد متعلق به تیمار قطع آبیاری درمرحله پرشدن دانه و کمترین درصد پروتئین به میزان 9/337 متعلق به تیمار قطع آبیاری در مرحله گلدهی بود. همچنین نتایج نشان داد که محلول پاشی سولفات آهن باعث افزایش درصد پروتئین گردید. درتیمار محلول پاشی سولفات آهن با درصد پروتئین به میزان 11/05 نسبت به عدم انجام محلول پاشی با درصد پروتئین به میزان 10/22 برتری معنی داری مشاهده گردید.

Keywords:

گندم , تنش کم آبی , سولفات آهن , درصد پروتئین