نقش هجرت امام رضا (ع) در تعمیق و گسترش در ادبیات مشروطه

شعر پدیده ای هنری است که با عواطف و احساسات و تخیلات آدمی رابطه ا ی مستقیم و ناگسستنی دارد و آیینه ایاست که شخصیت و من و منش او در آن باز می تابد؛ در درستی این نکته که دانسته ها و آموخته های شاعر به فراوانیدر سروده های او مجال نمایش می یابد و دست مایه نکته پردازی ها و نگارگری ها او می گردد، گویا جای گفت و گونباشد. آری شاعر مایه هایی از آموخته ها و دانسته های گوناگون خود بر می گیرد، آن ها را در کارگاه سرایش خویش باآب و رنگ عاطفه و خیال در می آمیزد و از آمیزه هنرمندانه آن ها نقش های رنگین و تابلوهای به آیین ره آورد خوانندهو شنونده می سازد. اگر این هنر در خدمت تعالی انسان و تهذیب نفس آدمی قرار گیرد، بسیاری از خواسته های معنویاو را به کمال مطلوب تواند رساند و از همین جاست که رسول مکرم اسلام شعری را که در خدمت اهداف اسلامی بود،می ستود و می فرمود: «آن من الشعر لحکمه و ان من البیان لسحرا» و بدین ترتیب احساسات و عواطف انسانی را نیز هم چون افکار هدایت می نمود و در مسیری صحیح به فعالیت وا میداشت.

Keywords:

نقد و بررسی , سیمای امام رضا (ع) , ادبیات محلی , استان کرمانشاه