کاربرد تعاملی رسانه ها در فرایند طراحی معماری

مقاله حاضر در پی آن است تا ابزارهای رایانه ای را در کنار ابزارهای سنتی طراحی تحت مفهوم رسانه بازشناسی کند. در این پژوهش از روش فراتحلیلی استفاده شده است. رسانه ها علاوه بر آنکه واسطه ای میان ذهن و دنیای واقعی هستند، وسیله ای برای برقراری ارتباط، انتقال پیام و بازنمایی های ایده های طراح میان خود و دیگران نیز هستند. تلقی فرایند طراحی به مثابه بازنمایی های پی در پی و مستمر ایده ها در قاب رسانه های مختلف، امکان پرداختن به این سوال را که رسانه های مختلف تا چه میزان در فرایند طراحی طراح موثر هستند؟ را فراهم می نماید. بر این اساس با مرور ادبیات موضوع مرتبط با رسانه ها و مزایا و چالش های کاربرد آن ها در فرایند طراحی معماری، به فهم چیستی و چگونگی پذیرش آن ها در آموزش معماری پرداخته شده است. هر رسانه متتاسب با قابلیتها، محدودیت ها و ساختار خود نوع خاصی از ایده ها را می تواند در درون خود بازنمایی و شکل دهد. طراح با بازنمایی ایده ها در رسانه های مختلف، جنبه های مختلفی از طرح را توسعه می دهد. استفاده از هر دو نوع رسانه بصورت تعاملی در طول فرایند طراحی منجر به آزادی عمل بیشتر از فشار یک رسانه ی خاص و هم چنین جستجوی گستره ی وسیعتری از ایده های محتمل شده و در نهایت به بهبود فرایند و محصول طراحی منجر میشود. نتیجه حاصل از این پژوهش به این مسئله می پردازد که به منظور دستیابی به این هدف، باید آموزش کاربرد رایانه در معماری از آموزش و کسب مهارت در یک رسانه ی خاص، به آموزش رسانه های مختلف و تاکید بر کاربرد تعاملی آنها در بستر یک موقعیت طراحی تغییر یابد. در واقع برای استفاده بهینه از ذهن انسان و رسانه بایستی به ایجاد یک همکاری دو طرفه بین آنها اندیشید و از قابلیتهای هر یک در راستای افزایش توانایی طرف دیگر استفاده کرد.

Keywords:

فرایند طراحی , بازنمای رسانه , ابزارهای رایانه ای , ابزارهای سنتی