ارزیابی اثرات ضد میکروبی عصاره اندام هوایی و زیرزمینی گزنه آسا (Lamiaceae) Lamium album

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 691

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

ICARA01_607

تاریخ نمایه سازی: 20 دی 1394

Abstract:

مقدمه: بشر از زمانیکه باکتریها را شناخت، همواره به دنبال یافتن دارویی موثر علیه عفونت های ناشی از آ نها بوده و باکتر یها نیز به مکانیسمهای موثری جهت از بین بردن آنتی بیوتیکها دست یافتند.عوامل میکروبی در اطراف مان ومحیط زیست پخش می باشند وهمواره برسلامتحیوان،گیاه والبته انسان خطرآفرین می باشند وخیلی ازعوامل مفید را نابود می کنند.کنترل میکرو ارگانیسم ها درمحیط زندگی ودر تهیه موادمختلف موردمصرف انسان دارای اهمیت زیادی می باشد.با استفاده ازعوامل فیزیکی وشیمیایی مختلفی می توان بسیاری ازمیکروارگانیسم ها رانابود کرد ویا موجب توقف رشد آنها شد.اغلب کنترل میکروارگانیسم ها با ایجاد شرایطی که برای میکروب ها غیر قابل تحمل باشد صورت میگیرد؛ فراورده های طبیعی و البته گیاهان دارای عوارض و آثار جانبی کمتری نسبت به محصولات شیمیایی دارند گیاهان دارای عوارض کمتر،خواص و مواد موثره می باشند که آنها را از این حیث مهم می نماید.گیاه گزنه سفید با نام علمی .Lamium album L از خانواده نعناع (Lamiaceae) می باشد. در پزشکی سنتی دارای استفاده می باشد (ماننددر رفع اسهال های ساده، قابض، مدر،صفرا آور،مخدر،رفع دانه های جلدی وترشحات زنانگی واخلاط خونی).مهمترین مواد موثره آن گلی کوزید، ایزوکرسیترین، تیرامین، هیستامین و کولین، فلاونوئید، پتاسیم وتانن می باشد.مشخص شده گیاه دارای اثرات بیولوژیک،ترکیبات گیاه در مطالعات in vitro می تواند ورود ویروس هپاتیت C رابه میزان قابل توجهی کاهش دهند و می توان از آن به عنوان یک منبع ضد میکروبی استفاده نمود.نظر به اینکه فعالیت ضدمیکروبی اندام های مختلف گیاهگزنه سفیدمورد ارزیابی قرارنگرفت ونظربه اهمیت موضوع این فعایت انجام شد.

Authors

محمدعلی ابراهیم زاده

گروه شیمی دارویی دانشکده داروسازی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران.،ساری، ایران

عباس قلیپور

گروه زیست شناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

محمد آهنجان

گروه ایمنی شناسی و میکروب شناسی،دانشکده پزشکی ساری، دانشگاه علوم پزشکی مازندران.،ساری، ایران.

حامد فتحی

مرکز تحقیقات علوم داروئی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران