الگوی پیشنهادی کوی مسکونی با تاکید بر ویژگی های محله ی ایرانی - اسلامی و رویکرد منطقه گرایی

محله ها در جامعه شهری ایرانی - اسلامی حلقه های اتصال خانه و شهر و به عنوان سلول های حیات شهری دارای نقش اساسی در زندگی ساکنان آن ها بوده اند. به دنبال تجمع افراد با ویژگی های مشترک امید - نژادی، مذهبی، اقتصادی، اجتماعی و ....در یک محدوده، آن بخش از شهر به عنوان (محله) دارای هویت خاص و شناخته شده ای می بود که سبب تمایز آن از دیگر بافت های اطراف می گردید. در دهه های اخیر، بافت محلات شهرهای فرهنگی هویتی ایران با فروش تراکم و ساخت آپارتمان های نامتجانس با محیط و فرهنگ عمومی شهر، به شدت دگرگون شده است در صورتی که بر پایداری اجتماعی سکونت پاهای کنونی ما ضروری است تا نظام و فرهنگ حاکم بر خانه و محلات گذشته، که محصول تعامل انسان با محیط انسان ساخت بوده است، حفظ و بازشناسی شود، زیرا در رابطه ای بین دو طرفه، محیط کالبدی به رفتار انسان شکل می دهد و حرف و عمل و رفتار انسانی، محیط کالبدی مناسب خود را می طلبد. دیدگاه مدنظر این نوشتار، منطبق بر نظریه معماری منطقه گرامی باشد که بر تعطیل محل به مکان و کسب هویت از بستر جغرافیایی اقلیمی، توجه به حال و هوای اصیل بستر فرهنگی منطقه پروژه و آداب و سنن جامعه مخاطب تأکید دارد. هدف تحقیق ارائه یک طرح پیشنهادی به عنوان کوی مسکونی با تأکید بر هویت محل در شهر مشهد می باشد و محله بازار سرشور به عنوان نمونه برای این منظور انتخاب شده است. نوشتار حاضر به لحاظ روش تحقیق، تطبیقی- تحلیلی است که در آن علاوه بر توصیف و بیان وضعیت موجود، مسائل و مشکلات مرتبط نیز مطرح می گردند و بر اساس معیارهای موجود و با توجه به رویکرد اصلی تحقیق مورد ارزیابی قرار می گیرند. چارچوب نظری با استفاده از روش کتابخانه ای، میدانی و مرور نوشتارهای تخصصی تأمین شد. در پایان، نتایج تحقیق در قالب یک طرح معماری پیشنهادی ارائه می شود.

Keywords:

کوی مسکونی , محله ی ایرانی - سلامی , منطقه گرایی , محله ی سرشور