تاثیر توافق استراتژیک مدیران بر عملکرد سازمان در شرکتهای دانش بنیان

ازجمله عوامل موفقیت سازمانها در فضای پررقابت کس بوکار، علاوه بر تدوین استراتژی های صحیح برای هر شرکت، نحوهاجرای این استراتژی ها است. تحقیقات نشان داده است استراتژیها زمانی به نحو احسن اجرا خواهند شد که میان مدیرانسازمانها به خوبی پذیرفته شده باشند. توافق استراتژیک به مفاهیم مشترک از اولویت های استراتژیک سازمان میان مدیراناطلاق می شود. این پژوهش در نظر دارد با در نظر گرفتن دو فاکتور رهبری اشتراکی میان مدیران و ارتباطات، تأثیر توافقاستراتژیک میان اعضای مدیران سازمانها، بر عملکرد سازمانها را بررسی نماید. رهبری اشتراکی، با به اشتراک گذاریمسئولیت های رهبری میان همه اعضای گروه مدیران میسر می شود. جامعه آماری این پژوهش شرکتهای دانش بنیان کلانشهر تهران به تعداد 267 شرکت هستند. حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی مورگان 155 برآورد شده است. 93شرکت دانش بنیان از 155 شرکت، پاسخگوی پژوهش بودند که از این شرکتها، تعداد 115 پرسشنامه جمع آوری شد. نتایجحاصل از پژوهش، فرضیه اصلی پژوهش به عنوان تأثیر توافق استراتژیک مدیران بر عملکرد سازمان را تأیید می کنند. با توجهبه نتایج اخذ شده به مدیران می توان پیشنهاد داد حیطه توافق که همان گروه مدیران سازمانها است و محتوای توافق کههمان توافق بر روی اهداف و توافق بر روی روشهای رسیدن به اهداف است را در فرآیندهای تصمیم گیری ارتقا دهند. توافقاستراتژیک، همچنین، به ادراک مدیران از اولویت های استراتژیک شرکت و تعهد مدیران در مورد اجرای هر چه بهتراستراتژی ها، اطلاق می شود. رعایت کردن هرکدام از موارد ذکرشده در مورد رهبری اشتراکی، بهبود عملکرد سازمانها راتضمین می کند.

Keywords:

توافق استراتژیک , رهبری اشتراکی , ارتباطات , عملکرد سازمان