مطالعه میزان پروتئین و غلظت برخی عناصر غذایی در دانه گندم تحت تأثیر کاربرد سایکوسل، سولفات روی و کود زیستی نیتروکسین

افزایش عملکرد کیفی و کمی گندم به عنوان یک محصول استراتژیک دارای اهمیت زیادی است. بنابراین به منظور بررسی بیشتر آزمایش هایی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و سه تیمار شامل کاربرد دو سطح غلظت کلرمکوات کلراید (صفر و 2/5 گرم در لیتر)، سولفات روی در 3 میزان (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2 سطح تلقیح و عدم تلقیح با بذر در سال زراعی 93-1392 در دو مکان شامل مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام و ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاکی بوشهر انجام یافت. غلظت عناصر روی، آهن، فسفر، پتاسیم و نیتروژن در دانه و درصد پروتئین گندم رقم کوهدشت تحت این تیمارها بررسی گردید. نتایج آزمایش نشان داد کلرمکوات غلظت عناصر روی، آهن، نیتروژن و پتاسیم دانه و درصد پروتئین دانه شد. افزایش سطوح کاربرد سولفات روی موجب کاهش غلظت عناصر آهن و فسفر دانه گردید. پیش تیمار بذر با نیتروکسین در مقایسه با عدم کاربرد آن به ترتیب 11/7% و 23/5% و 17/1% 13/2% مقادیرعملکرد دانه، غلظت عناصر روی و آهن و درصد پروتئین دانه را افزایش داد. بالاترین غلظت روی، نیتروژن و پتاسیم دانه و درصد پروتئین دانه از تیمارمحلول پاشی کلرمکوات کلراید در غلظت 2/5 گرم در لیتر و کاربرد 50 کیلوگرم در هکتارسولفاتروی و پیشتیماربذر با نیتروکسین به دست آمد.

Keywords:

پروتئین , گندم , سایکوسل , نیتروکسین , سولفات روی