کشاورزی ارگانیک و پایدار

در دهه های اخیر پایداری توسعه به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های پیش روی انسان مطرح گردیده است. در راستای دستیابی به این هدف از جمله مسائلی که می بایست مورد توجه جدی قرار گیرد پایداری توسعه کشاورزی است (افشارزاده و پاپزن 1390) .بخش کشاورزی سهم مهمی در تولید ناخالص داخلی کشور دارد به طوریکه در سال 1387 بیش از 20 درصد کل اشتغال را به خود اختصاص داده است. دستیابی به امنیت غذایی، کسب درآمدهای ارزی و استقلال سیاسی و اقتصادی از عمده ترین ضرورتهای توجه به بخش کشاورزی است. توسعه کشاورزی بدون نگرش پایداری به آن موجب بروز مسائل و مشکلاتی گردیده است که مصرف بیرویه مواد شیمیایی و تخریب محیط زیست از عمده ترین آنهاست. بر این اساس از سال 1980 موضوع توسعه کشاورزی پایدار مورد توجه قرار گرفت. مدل کشاورزی پایدار تناسب اکولوژیکی، ماندگاری اقتصادی، مقبولیت اجتماعی و مسئولیت سیاسی را به عنوان چهار بعد تفکیک ناپذیر از اهداف بلندمدت پایداری را مورد بحث قرار می دهد که یکی از اهداف توسعه ی پایدار، ایجاد درآمد و اشتغال در نواحی روستایی در جهت افزایش رفاه و کاهش فقر روستائیان است که باید مورد توجه قرار گیرد (پیشرو و عزیزی، 1388). در شرایطی که جمعیت کشورمان هر ساله بیش از یک میلیون درحال افزایش بوده و تقاضا برای مواد غذایی به دلیل مزبور و همچنین به دلیل توزیع ناعادلانه مواد غذایی و بهبود نسبی وضعیت اقتصادی که خود سبب افزایش مصرف سرانه می گردد، رو به فزونی است حفظ منابع تولید کننده مواد غذایی از نظر کمی و کیفی علی الخصوص آب و خاک کشور وظیفه ای همگانی می باشد (ملکوتی، 1375) .دستیابی به توسعه ی پایدار مهمترین هدف برنامه ریزان روستایی به شمار میرود. در نیم قرن اخیر دانش رسمی و نوین، فناوری های جدید و کارآمدی را در پهنه ی کشاورزی پدید آورده است که موجب تحولات اساسی در فرآیند تولید و عرصه زندگی بهره برداران کشاورزی و روستائیان شده است. در این مقاله با مرور مبانی تصری توسعه پایدار، ابعاد اقتصادی کشاورزی پایدار (با مؤلف ایجاد درآمد کافی و مناسب برای کشاورزان و همچنین استفاده درست از منابع) بررسی می گردد (ضیا نوشین و همکاران، 1389)