پیش بینی امید به زندگی بر اساس شخصیت اصیل در آموزش عالی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شخصیت اصیل و امید به زندگی در دانشجویان بوده است. این پژوهش از نوعپژوهش های غیرآزمایشی و همبستگی و از حیث هدف گذشته نگر است. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانشجویانمقاطع مختلف تحصیلی مشغول به تحصیل در سال تحصیلی 94-93 دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند بوده که بر اساس فرمول کوکران با ضریب خطای 0/05 تعداد 370 نفر با روش تصادفی خوشه ای (333 نفر کارشناسی و 37 نفرکارشناسی ارشد) به عنوان نمونه انتخاب شده اند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های شخصیت اصیل وودو همکاران (2008) و امید به زندگی میلر استفاده شده است. در تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری ضریبهمبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین شخصیت اصیل و خردهمقیاس های آن (ازخودبیگانگی، زندگی اصیل و پذیرش نفوذ بیرونی) با امید به زندگی در دانشجویان رابطه معنی دارمثبتی وجود دارد که میزان این ارتباط 0/422 است. همچنین بر اساس تحلیل رگرسیون می توان گفت که حدود 17.8 درصد تغییرات امید به زندگی توسط شخصیت اصیل افراد تبیین می شود. بر این اساس می توان پیش بینی کرد که با استفاده از تقویت شخصیت اصیل بتوان امید به زندگی دانشجویان را تقویت کرد.

Keywords:

شخصیت اصیل , امید به زندگی , دانشجویان