بررسی ارتباط بین عواطف مثبت و منفی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان (مطالعه موردی: دانش آموزان پایه اول دبیرستان باهوش مبتلا به سندرم کم آموزی در استان تهران)

هدف اصلی از این مقاله شناسایی عوامل موثر بر کم آموزی در دانش آموزان باهوش متوسط به بالا سال اول دوره دوم متوسطهاستان تهران در سال تحصیلی 92 - 91 می باشد. برای بررسی این موضوع، رابطه دو ویژگی دانش آموزان شامل عواطف مثبت وعواطف منفی با عملکرد تحصیلی مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه آماری کل دانش آموزان استان تهران در سال تحصیلی1392 / 1391 در مقطع تحصیلی متوسطه مرحله دوم می باشند. به دلیل وسعت و حجم بالای دانش آموزان کل شهر تهران بهروش نمونه گیری تصادفی مناطق 2 و 5 گزینش شدند که حجم کل دانش آموزان 1975 نفر شد. مقطع زمانی سال تحصیلی1391 / 1392 مورد توجه واقع شده است. سه ابزار اصلی برای جمع آوری داده های خام شامل دفتر امتحانات هر مدرسه، اطلاعاتو داده های آزمون استعداد و اطلاعات و داده های آزمون سلامت روانی رفتاری در این تحقیق جمع آوری شده اند. سپس از نرم افزار spss برای پردازش اطلاعات و داده های خام استفاده شد. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از روش بررسی ارتباط بین دومتغیر، آزمون پارامتری همبستگی، آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری و تحلیل واریانس مربوط به رگرسیون چندمتغیری مورد استفاده قرار گرفته است. یافته ها نشان داد که اگر عواطف منفی یک انحراف استاندارد افزایش یابد، می توانیم پیشبینی کنیم که نمره عملکرد تحصیلی به اندازه 0/307 انحراف استاندارد کاهش خواهد یافت. هم چنین نتایج دیگر تحقیق نشانداد که متغیر مستقل تاثیر زیادی بر متغیر وابسته دارد و در کل نتیجه می شود که مدل معنی دار است و بیش از 7 درصد ازواریانس را توجیه می کند.