بهبود بهره وری از منابع صنایع نساجی با استفاده از تولد بدون کارخانه

در سال های اخیر صنایع نساجی و پوشاک شاهد تغییرات سریع تکنولوژی، تحول جهانی شدن و تغییر تقاضا بوده اند. بسیاری از شرکت ها امروزی دیدی متفاوت ازپیش به تمرکز سرمایه و تکنیک ها، قابلیت های تولید و تجارب، محدوده تجارت و ساختار و روابط خود دارند و مدل های جدیدی از سازماندهی تولید را تجربه می کنند. با استفاده از برون یابی الگوهای بلندمدت که در طی تحقیقات گذشته مورد بررسی قرار گرفته اند می توان ساختارهای احتمالی پاسخگو به شرایط موجود را شناسایی و مطالعه نمود. البته منطقی به نظر می رسد که با توسعه جهانی شدن اقتصاد، افزایش فراوانی مصرف کندگان، افزایش ارتباطات و امکان دسترسی به فرهنگ های دیگر، و ورود به بازارهای جهانی، تغییرات سریع تکنولوژی، ابداع مواد طبیعی همراه با پیشرفت های حاصل در فن آوری اطلاعات (IT)، الگوهای پویاتر، متنوع، پیچیده و متضاد ایجاد شوند. در طی سال های اخیر تعداد اندکی از تغییرات شامل ایجاد گروه های بزرگ و قدرتمند خرده فروشی ها بوده اند، و بیشترین میزان ایجاد و از بین رفتن اتحادها در تولید منسوجات، ایجاد شرکت هایی با تولید بدون کارخانه در زمینه پوشاک و توسعه راه های جدید دسترسی به بازاها مانند اینترنت مشاهده شده است. با توجه به تحولات حاصل شده هدف از این تحقیق بررسی دقیق اثر سیستم تولید بدون کارخانه بر بهبود بهره وری صنایع نساجی و پوشاک با مطالعه موردی تولید پوشاک کشباف است. در این بخش از صنعت با توجه به انعطاف پذیر بودن سیستم های نوین تولید پارچه، در اغلب موارد اتحادهای عمودی مشاهده می شود بنابراین مطالعه اثر بازار بر زنجیره تامین آن ساده تر است. علاوه بر این با توجه به اینکه پارچه های به کار رفته در این نوع پوشاک در زمینه های مختلفی مانند تولید منسوجات پزشکی، صنعتی و پوشاک کاربرد دارد و تقریبا 30% از کل تولیدات پارچه را تشکیل می دهند، بررسی سیستم های تولید در این بخش از اهمیت خاصی برخوردار است. به منظور تعیین اولویتها در تحقق اهداف این موضوع با استفاده از روش دلفی، نتایج حاصل از جمع آوری نظرات خبرگان به صورت مصاحبه های جداگانه از صاحبان صنایع و مدیران ارشد شرکت ها ارزیابی شده اند و نتایج به صورت درصد مورد مقایسه قرار گرفته اند.

Keywords:

تولید بدون کارخانه , بهره وری , پوشاک