اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری مدیریت استرس بر تبعیت ازدرمان، خودکارآمدی و استرس ادراک شده ی بیماران مبتلا به ام اس شهر تهران

بیماری ام اس یک بیماری مزمن خودایمنی ا ست که تبعات جسمانی و روانی فراوانی را به همراه دارد. بنابراین پیروی از دستورات پزشک عامل مهمی در تعدیل شرایط ناتوان کننده ی بیماری است. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی گروه درمانی شناختی-رفتاریمدیریت ا سترس بر تبعیت از درمان، خودکارآمدی و ا سترس ادراک شده ی بیماران مبتلا به ام اس شهر تهران بود. طرح پژوهش حا ضرنیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل و دوره ی پیگیری بود. جامعه ی پژوهش، کلیه بیماران مبتلا به ام اس بودند که در سال 1394 به انجمن ام اس شهر تهران مراجعه کردند. ابتدا به صورت در د سترس 100 نفر از بیماران پر س شنامه های پیروی از درمان ام اس، خودکارآمدی مالتیپل اسکلروزیس ریبای و استرس ادراک شده ی کوهن را ترمیل کردند. از میان کسککانی که تبعیت ازدرمان و خودکارآمدی کمتر و استرس بیشتری داشتند 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. به دلیل ریزش نمونه، در پایان داده های مربوط به 20 نفر ) 10 نفر گروه آزمایش و 10 نفر گروه کنترل( مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس ن شان داد که گروه درمانی شناختی -رفتاری مدیریت ا سترس با 95 در صد اطمینان بر افزایش تبعیت از درمان و خودکارآمدی و کاهش استرس ادراک شده ی بیماران اثر گذار است. نتایج آزمون t در پیگیری دو ماهه نیز با 95 درصد اطمینان نشان ازاثربخشی این مداخله داشت. بنابراین پیشنهاد می شود که به منظور بهبود آشفتگی های روان شناختی بیماران و افزایش تبعیت از درمان های دارویی بیماران مبتلا به ام اس، گروه درمانی شناختی-رفتاری مدیریت استرس در کنار سککایر درمان های مرمل در انجمن ام اس تهران انجام گیرد.

اثربخشی گروه درمانی شناختی-رفتاری مدیریت استرس بر تبعیت ازدرمان، خودکارآمدی و استرس ادراک شده ی بیماران مبتلا به ام اس شهر تهران Keywords:

گروه درمانی شناختی-رفتاری مدیریت استرس , تبعیت از درمان , خودکارآمدی , استرس ادراک شده