رابطهی خودکارآمدی و خودکنترلی با تعللورزی تحصیلی دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی خودکارآمدی و خودکنترلی با تعللورزی تحصیلی دانشجویان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری پژوهش را کلیهی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی در سالتحصیلی1141-42 تشکیل میدادند که از میان آنها با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای 181 دانشجو انتخاب شده و به پرسشنامهی خودکارآمدی شرر، پرسشنامهی خودکنترلی اشنایدر و پرسشنامهی تعللورزی تحصیلی سولومن و راتبلوم پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافتهها نشان دادکه بین خودکارآمدی و خودکنترلی با تعللورزی تحصیلی دانشجویان همبستگی منفی معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که 15 درصد از کل واریانس تعللورزی تحصیلی بهوسیلهی خودکارآمدی و خودکنترلی پیشبینی میشود و خودکارآمدی نقش بیشتری در پیشبینی تعللورزی تحصیلی دانشجویان داشت

Keywords:

خودکارآمدی , خودکنترلی , تعللورزی تحصیلی , دانشجویان