بررسی رابطه میان سن با سرمایه اجتماعی و تأثیرآن بر میزان نشاط اجتماعی در میان گردشگران مذهبی ایرانی (مورد مطالعه شهر مشهد)

یکی از نیازهای اساسی زندگی انسان شادابی و با نشاط زیستن است؛ زیرا انسان تعادل خود و جامعهاش را در پرتو آن می سازد. از اینرو همه ی مردم به دنبال نشاط و شادابی برای زندگی خود هستند. سفر هم یکی از راهکارها برای شادشدن است که می تواند موجباتیرا فراهم کند. گردشگری مذهبی که یکی از انواع گردشگری می باشد می تواند به نشاط زائران بینجامد و امکان جذب آنها را به مکانمقدس به دفعات بیشتر موجب گردد که این خود موجب تبادلات فرهنگی و توسعه ی اقتصادی و اجتماعی شهر زیارتی می تواند باشد وبرای آن شهر اهمیت بالایی داشته باشد ازجمله عوامل تأثرگذار بر نشاط، عوامل اجتماعی می باشند که موفقیت و تأیید اجتماعی،ارتباط های اجتماعی و روابط دوستانه، خانواده، عشق و صمیمیت نیز از آن جمله هستند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میانسن و سرمایه اجتماعی و تأثیری که سرمایه اجتماعی می تواند بر نشاط اجتماعی داشته باشد انجام شده است. روش پزوهش پیمایشیبوده و جامعه نمونه 400 نفر از گردشگران مذهبی ایرانی مشهد مقدس می باشند. یافته های پژوهش حاکی از رابطه میان سن باسرمایه اجتماعی می باشد و رابطه معنادار سرمایه اجتماعی با نشاط اجتماعی را نشان میدهد. البته در این میان میان سن ونشاط اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان می دهد که متغیر سرمایه اجتماعی خود بهتنهایی (24 درصد) تغییرات متغیر وابسته را تبیین می کند.

Keywords:

نشاط , گردشگری مذهبی , سرمایه اجتماعی , نشاط اجتماعی , سن