استفاده از معماری پایدار در طراحی تفریحگاه ساحلی به منظور توسعه صنعتگردشگری

صنعت جهانگردی به عنوان بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت در دنیا به حساب می آید. بسیاری از کشورها، این صنعت پویا را به عنوان منبع اصلی درآمد، اشتغال، رشد بخش خصوصی و توسعه ساختار زیربنایی می دانند. به طور کلی صنعت توریسم از دو جهت دارای اهمیت است: اولاً موجب آشنایی مردم با دیگر فرهنگ ها، نژادها، اقوام، سرزمین ها و گویش ها می شود. ثانیاً از نظر اقتصادی یکی از منابع درآمد و ارز محسوب می شود که امروزه جنبه اقتصادی این صنعت بیشتر مورد توجه می باشد.ایران سرزمینی با پتانسیل های بالا در زمینه جذب توریست است. از جمله این پتانسیل ها، سواحل دریای خزر و سواحل خلیج فارس می باشد که باید به نحو مطلوبی طراحی گردد. تأثیر احداث تفریحگاه های ساحلی بر توسعه اقتصادی منطقه و کشور، انکار ناپذیر است. جذب مردم به این مناطق از طریق ارتقای سطح کیفی و بصری معماری این مراکز و شناخته شدن آنهابه عنوان یک فضای مفرح معماری و ایجاد مقبولیت این نوع فضاها در نظر مردم، موجب خواهد شد که افراد اهمیت چنین فضاهایی را در توسعه اقتصادی کشور بهتر درک کنند. در نتیجه، جذب گردشگران و جهانگردان به این مناطق اثرات گسترده ای بر پیشبرد فعالیت های مرتبط با تفریحگاه ساحلی خواهد داشت. با توجه به این امر که جامعه جهانی به سوی طراحی پایدار پیش رفته است؛ به گونه ای که یکی از ملاک های ارزیابی کیفی طرح، نحوه ی بهره گیری از انرژی های طبیعی می باشد؛ لذا باید در طراحی فضاها از انرژی های سبز و تکنولوژی های نوین از جمله مصالح و راهکارهای هوشمند، نهایت بهره را جست. در این مقاله مفهوم پایداری در معماری ذکر گردیده و اصول شش گانه در معماری پایدار برشمرده شده است. سپس به تعریف توریسم و بیان تأثیرات مثبت و منفی آن بر مناطق ، پرداخته شده است. در انتها پس از بررسی نمونه های موردی داخلی و خارجی مجموعه های ساحلی- تفریحی، نقش تفریحگاه های ساحلی پایدار در افزایش گردشگری بررسی گردیده است.

Keywords:

معماری پایدار , صنعت گردشگری , جذب گردشگر , تفریحگاه ساحلی