بررسی امکان مدیریت منابع زیست محیطی سطحی جهت بهره برداری پایدار ازآبهای زیرزمینی ( مطالعه موردی دشتهای بوچیر وحمیران )

منطقه مورد مطال عه ( دشتهای بوچیر و حمیران ) با مساحت تقریبی /٢٥ ٧٨کیلومترمربع در فاصله حدود ٣٦٠ کیلومتری شمال غرب شهر بندرعباس، ١٧٠ کیلومتری غرب بندرلنگه و ٦٥ کیلومتری شرق پارسیان ( گاوبندی ) در منتهی الیه بخش غربی استان هرمزگان واقع شده است . بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی دراین منطقه ، نه تنها باعث افت سطح آب زیرزمینی، بلکه هجوم آب شور به سفره آب شیرین این دشت را نیز در پی داشته است طی بررسی آمارواطلاعات وضعیت کمی وکیفی آب دشتهای مذکور وتجزیه وتحلیل نتایج آزمایشات سه ماهه ی چهارم ١٣٨٥و ترسیم نقشه های TDS و EC نشان می دهد بیشتر مساحت دشت وضعیت بسیار بحرانی داردومقدارECاز مرز ۰۰۰۵ میکروموهس برسانتی متر گذشته وهمچنین TDS آن بیش از ۰۰۵۳ میلی گرم در لیتر می باشد بنابراین می بایست با ارائه راهکارهای مدیریتی خصوصا مدیریت منابع سطحی این مشکل رابر طرف نمود . فعالیت های مخا طره آمیزانسانی دردشت با استفاده از روش AHP مورد بررسی قرار گرفته و مهمترین عامل تاثیر گذار منفی برروی آبخوان دشت اعم ازکیفی وکمی فعالیت های انسانی درامرکشاورزی واستحصال آب شرب بوده که با استفاده از روش مقایسه های دو به دو تحت عنوان فرآیند سلسله مراتب تحلیلی(Pair wise comparisons)