کاربرد از پلیمرهای جدید در افزایش برداشت از مخازن نفت سنگین؛ بهینه سازی میزان غلظت و تعیین بهترین پلیمر بااستفاده از تستهای آزمایشگاهی

امروزه با کاهش ذخایر میادین نفت معمولی و همچنین با توجه به نیاز روز افزون به انرژی توجه خاصی به میادین نفت سنگین معطوف شده است.در ایران حدود 50 میلیارد بشکه نفت سنگین موجود میباشد.این در حلی است که ضریب بازیافت از این مخازن معمولا کمتر از 10 درصد میباشد.روش های گرمایی به عنوان مهمترین روش برای تولید از این مخازن همواره مطرح بوده اند.اما در بعضی مخازن به دلیل عمق زیاد مخزن و یا نازک بودن ضخامت لایه ی تولیدی،استفاده از روش های گرمایی امکان پذیر نیست.براساس مطالعات قبلی تزریق پلیمر در مخازنی با گرانروی نفت بالای 100 سانتی پوآز توصیه نمیشود.اما در سال های اخیر با توجه به افزایش چشمگیر قیمت نفت ،بالارفتن هزینه روش های گرمایی،پایین امدن قیمت پلیمرها و همچنین پیشرفت های انجام شده در زمینه استفاده از چاه های افقی زمینه مناسبی برای در مخازن با نفت های گرانروتر فراهم شده است.در این مقاله امکان تزریق پلیمر در یک نمونه نفتی با گرانروی 1800 سانتی پوآز مورد بررسی قرار گرفته است.ابتدا شش پلیمر مختلف مورد بررسی قرار گرفته و از بین آنها یک پلیمر براساس نتایج گرانروی برای انجام تست های تولید نفت به روش ثالثیه انتخاب شده است.با توجه به نتایج حاضر،تزریق پلیمر پس از سیلاب زنی افزایش بازیافت 7 تا 30 درصدی نفت را در پی داشت. همچنین در این کار آزمایشگاهی ،یک بازه ی بهینه برای غلظت پلیمر تزریقی نیز بدست آمد.نتایج این کار میتواند در طراحی بهینه تر یک پروزه سیلاب زنی پلیمری در مخازن نفت سنگین بکار برود.

Keywords:

تزریق پلیمر , نفت سنگین , گرانروی , ازدیاد برداشت نفت