مدلی جدید جهت زمان بندی توزیع شده و بهبود توازن بار با بکار گیری سیستم فازی در محاسبات ابری

مساله زمان بندی در محیط ابری امروزه به یکی از مهمترین چالش ها در بحث رایانش ابری تبدیلشده است. در سیستم های رایانش ابری، منابع محاسباتی به عنوان ماشین های مجازی ارائه می شوند،در یک چنین سناریویی الگوریتم های زمانبندی ، نقش بسیار مهمی را بازی می کنند. کاهش زمانو هزینه اجرا از معیارهایی است که همواره در تمامی روشهای پیشنهادی برای زمانبندی ابر موردتوجه قرار می گیرد. در این مقاله، مدلی جدید جهت زمانبندی مبتنی بر سیستم فازی ارائه شده استکه درخواست های ارسالی از طرف کاربران را با در نظر گرفتن معیارهایی کلیدی به مناسبترین منبعتخصیص می دهد. اختصاص دادن درخواست های ارسالی کاربران به منابع با در نظر گرفتن توانمحاسباتی منابع، پهنای باند ماشین های مجازی، مقدار مصرف شده پردازنده در ماشین مجازی وهمچنین طول کار درخواستی ، هدف اصلی مدل پیشنهادی می باشد. پارامترها فوق، ورودی هایسیستم فازی می باشند و براساس خروجی سیستم فازی منابع به درخواست ها اختصاص داده می شوند.نتایج آزمایشات و شبیه سازی نشان می دهد که، مدل پیشنهادی کارایی زمانبندی منبع را درمعیارهای کل زمان اجرا و ضریب عدم تعادل ، کارایی مناسبی نسبت به دیگر الگوریتم های موردمقایسه دارد.

Keywords:

محاسبات ابری , زمانبندی , فازی , توزیع شده