ارزیابی تحلیل و بررسی کارایی پروتکلهای مسیریابی درشبکه های موردی با تحرک بالا بوسیله فرایند تحلیل سلسله مراتبی AHP

یک شبکه موردی سیار از طریق مجموعه ای از گره های موجود در یک مسیر پویا بدون نیاز به گره مرکزی برای هماهنگ کردن آنها تشکیلمی شود در طراحی شبکه موردی سیار؛ چندین جنبه مورد توجه قرارمیگیرد. از جمله اتصالپذیری یعنی اینکه هرگره چه تعداد همسایه می تواندداشته باشد واین که ایا پیوندها یک جهته می باشند یا دو جته مورد بعدی توپولوژی شبکه می باشد. مسیریابی یک موضوع چالش اساسی در شبکه موردی سیار می باشد. مسیریابی بهینه و در خور می تواند موجب گسترش شبکه ها شود. چرا که مسیریابی بهینه طول عمر شبکه را بالا می برد و شبکه پایدار تر خواهد بود. یک معیار تقسیم بندی دیگر؛ رویکردهای مبتنی بر سازمان منطقی ؛ پیکربندی شبکه واستفاده از منابع خاص می باشد که به دو دسته مسیریابی بکنواخت و غیر یکنوات تقسیم می شود.

Keywords:

پروتکل AODV , پروتکل DSR: پروتکل OLSR , پروتکل TORA شبکه موردی , مسیریابی تحرک پذیری