مطالعه نقش نانوکلات پتاسیم در تحریک متابولیت های سازگاری دو رقم سویا تحت تنش خشکی

به منظور مطالعه تاثیر کلات پتاسیم در کاهش تأثیرات تنش خشکی، مطالعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح تنش خشکی (0 ، 4-، 8-مگاپاسکال) سه سطح محلول پاشی کلات پتاسیم ( 0 ،35 و 65 میلی گرم بر لیتر) و دو رقم سویا (رقم ویلیامز و L17) در سه تکرار بود. نتایج نشان داد، میزان قندهای محلول و پرولین تحت تاثیر اثرات اصلی تنش و اثرات سه گانه رقم در تنش در کلات پتاسیم قرار گرفتند. تنش در سطوح پایین موجب افزایش مقدار قندهای محلول و پرولین شده ولی با شدت یافتن تنش مقدار آن ها کاهش یافت. استعمال کلات پتاسیم موجب کاهش تغییرات تنش شد. بالاترین مقدار قندهای محلول ( 0/22 میلی گرم بر گرم) و پرولین ( 0/46 میلی گرم بر گرم) در رقم ویلیامز در تیمار شاهد در پتانسیل 4- و در مورد رقم L17 بیشترین مقدار قندهای محلول از پتانسیل 4- و عدم کاربرد کلات پتاسیم و بالاترین پرولین از پتانسیل 8- کاربرد 35 میلی گرم بر لیتر کلات پتاسیم به دست آمد. هدایت روزنهای نیز تحت تاثیر تنش و کلات پتاسیم قرار گرفت. مقایسه میانگین دوگانه رقم در تنش در مورد هدایت روزنه ای نشان داد، تغییرات رقم L17 در طی تنش بیشتر بود و همچنین این رقم نسبت به رقم ویلیامز بیشتر تحت تاثیر کاربرد کلات پتاسیم قرار گفت. به طور کلی مشاهده شد تغییرات متابولیت های سازگاری در رقم L17 بیشتر از ویلیامز بوده که میتواند نشان دهنده تحمل بیشتر این رقم به تنش خشکی باشد.

Keywords:

سویا , نانوکلات پتاسیم , پرولین , قندهای محلول