تاثیر موسیقی درمانی بر بهبود تعامل اجتماعی کودکان اوتیسمی

پژوهش حاضر بررسی موسیقی درمانی بر تعامل اجتماعی کودکان اوتیسمی شهر تهران میباشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی در دسترس تعداد پانزده نفر انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند که 11 نفر از این نمونه در گروه موسیقیدرمانی و پنج نفر نیز گروه گواه بودند، که هیچ یک از درمانها را دریافت نمیکردند. طرح تحقیق نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود که پس از تعیین گروهها کار درمان روی گروههای -آزمایشی به مدت دو ماه و هفتهای سه جلسه یک روز در میان، به مدت 01 دقیقه الی 1 ساعت و جمعه 11 جلسه برای هر روش درمان صورت پذیرفت. قبل از انجام کار درمانی پیش آزمونی از همه گروهها گرفته شد و پس از اتمام دوره درمان همان تست دوباره روی همه گروهها اجرا شد. تعیین آزمون و ابزار مورد استفاده در این پژوهش خلاصه تست گارز است. برای انجامتجزیه و تحلیل دادههایی از تحلیل کواریانس یک متغیری )انکوا( و روش آلفای کرونباخ جهت محاسبه ضرایب پایانی استفاده شد. ضمن اینکه فرضیهها سطح معنی داری در این تحقیق a=1011 تعیین نشده است. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل دادهها حاکی از آن است که روشهای هنردرمانی فعال )موسیقی درمانی( در بهبود تعامل اجتماعی و کاهش رفتارهای اوتیستیک در کودکان اوتیسمی موثر بودند.

Keywords:

هنردرمانی , موسیقی درمانی , اوتیسم , رفتارهای اوتیستیک