نقش تغذیه در بیماری مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس شایع ترین بیماری خود ایمنی دستگاه اعصاب مرکزی است که در سنین 40-20 سالگی بروز می کند. فراوانی آن در نقاط مختلف دنیا از 30 تا 250 در صد هزار نفر متغیر است. علائم این بیماری شامل خستگی، فلج اندام ها، اختلالات بینایی، آشفتگی های عملکردی مثانه، اختلال بلع، یبوست، افسردگی و ... است. بیماری بر اساس نحوه پیشرفت علائم به انواع خوش خیم، عودکننده – تخفیف یابنده (شکل شایع)، پیشرونده اولیه و ثانویه تقسیم می شود.هدف: عوامل تغذیه ای در میزان ناتوانی و مرگ و میر ناشی از این بیماری نقش دارند. پژوهش ها نشان می دهد که مداخله های تغذیه ای به ویژه اگر در آغاز بیماری و در حداقل میزان ناتوانی به کار گرفته شود، اثر چشمگیری بر پیش آگهی بیماری به ویژه در نوع عود کننده-تخفیف یابنده خواهد داشت.روش: جهت دستیابی به مطالعات مربوط به نقش تغذیه در بیماری مولتیپل اسکلروزیس پایگاه های اطلاعاتی SID، ایران داک، سایت کتابخانه ملی امریکا( پاب مد ) و... جستجو شدند.نتیجه گیری: رژیم غذایی توصیه شده برای این بیماران شامل کاهش دریافت چربی کل و چربی های جامد، دریافت مقدار کافی اسید های چرب ضروری امگا-6 و امگا-3، آنتی اکسیدان ها، ویتامین D و 12B و افزایش مصرف غذا های حاوی فیبر است. با وجود این، در بسیاری از این بیماران دریافت ویتامین های 12 B و E و سایر عوامل آنتی اکسیدان، کلسیم، روی و فیبر کمتر از مقادیر پیشنهاد شده روزانه است.مناسب ترین روش این است که نیاز های روزانه مبتلایان از طریق رژیم غذایی تأمین شود اما این بیماران به علت بی اشتهایی ناشی از کم تحرکی، یبوست، افسردگی و عوارض دارویی در معرض سوء تغذیه هستند. همچنین بسیاری از آنان به علت کم تحرکی ناشی از بیماری فاقد قدرت خرید و طبخ غذا بوده، گروهی نیز به علت خستگی مفرط، لرزش دستان و اختلال بلع نمی توانند به میزان کافی غذا مصرف کنند. با وجود این، در مورد لزوم یا عدم لزوم استفاده از مکمل ها در این بیماران عقاید ناهماهنگ است و هنوز الگویی برای تجویز مکمل ها به این بیماران تدوین نشده است.

Keywords:

مولتیپل اسکلروزیس , تغذیه , ویتامین , رژیم غذایی , مکمل تغذیه ای