بررسی انواع رژیم های درمانی درکودکان مبتلا به صرع مقاوم به دارو

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 753

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NSSC01_159

تاریخ نمایه سازی: 12 تیر 1395

Abstract:

هدف: صرع مقاوم به دارو به مواردی از صرع گفته می شود که با وجود مصرف داروی ضدتشنج مناسب به مقدار و مدت کافی، حملات تشنجی همچنان بیش از یک مرتبه در هفته تکرار می شود. رژیم های غذایی پرچربی، می تواند یک درمان انتخابی جهت این دسته از کودکان باشد. هدف از این مطالعه، بررسی انواع رژیم های درمانی درکودکان با صرع مقاوم به دارو است.روش : از طریق جست و جو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، Science Direct و Google Scholar، و با استفاده از کلید واژه های Refractor Epilepsy، Children،Ketogenic Diet ، Modified Atkins و Low glycemic index treatment، 143 مقاله یافت شدند، که با در نظر گرفتن، انسانی بودن مطالعه، تکراری نبودن مطالب، 15 مقاله کامل انتخاب شدند. یافته ها: درمطالعه ای که در سال 2016 برروری 42 کودک مبتلا به صرع مقاوم به درمان در چین انجام شد، پس از 18 ماه اعمال رژیم کتوژنیک (KD)، در 33/3 درصد بیماران بیش از 50 درصد کاهش در فرکانس تشنج مشاهده شد. دو مطالعه کارآزمایی بالینی دیگر نیز در ارتباط با همین رژیم در سال های 2010 و 2011، نتایجی مشابه در اکثر کودکان تحت درمان بدست آوردند. به علاوه در مطالعه ی 2010، از 12 کودکی که تشنجشان متوقف شده بود، 7 نفر از آنان پس از 12 ماه از قطع رژیم، بدون تشنج باقی ماندند. در خصوص رژیم با شاخص گلایسمی پایین (LGIT)، کارآزمایی بالینی که در سال 2014 صورت گرفت، پس از گذشت 2 ماه درمان، به طور قابل توجهی کاهش در دفعات تشنج را در 42 کودک نشان داد (0/001>P). در دو RCT در سال های 2011 و 2008، 90-75 درصد کاهش در دفعات تشنج در بیماران رخ داد. مطالعه کوهورت سال 2014 در زمینه رژیم اصلاح شده اتکینز (MAD)، برروی 9 بیمار در ایتالیا، بیش از 50 در صد کاهش را در تعداد تشنج نشان داده است. در کوهورت دیگری در سال 2012 در آمریکا، کودکانی که تعداد تشنج بیشتری در ابتدای مطالعه داشتند، پاسخ بهتری به MAD نشان دادند.نتیجه گیری: به نظر می رسد سه نوع رژیم KD، LGIT و MAD از لحاظ میزان اثربخشی در کاهش تعداد تشنج، تفاوت شایانی با یکدیگر ندارند؛ اما به دلیل تفاوت در تحمل پذیری بیماران و میزان محدودیت رژیم ها، متخصصین انتخاب های متفاوتی دارند. در خصوص دو رژیم LGIT و MAD، بهتر است مطالعات بیشتری با حجم نمونه های بالاتر انجام گیرد.

Authors

مرجان معلمیان اصفهانی

دانشجوی کارشناسی علوم تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

گلین سهراب

استاد دانشکده علوم تغذیه و صنایع غذایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

آیدا عارف آذر

دانشجوی کارشناسی علوم تغذیه، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران