بررسی اثرات گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسیزوم ها (PPARs) وآگونیست های آن برچاقی
Publish place: Nutrition Sciences Student Conference
Publish Year: 1395
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 1,974
این Paper فقط به صورت چکیده توسط دبیرخانه ارسال شده است و فایل کامل قابل دریافت نیست. برای یافتن Papers دارای فایل کامل، از بخش [جستجوی مقالات فارسی] اقدام فرمایید.
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
NSSC01_212
Index date: 2 July 2016
بررسی اثرات گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسیزوم ها (PPARs) وآگونیست های آن برچاقی abstract
مقدمه: چاقی اختلال متابولیک شدید است و ریسک فاکتور اصلی برای اغلب بیماری های معمول انسان شامل دیابت نوع 2، فشار خون، بیماری های قلبی عروقی و سکته مغزی است. این مطالعه مروری با هدف تعیین اثر گیرنده های PPARs ها و آگونیست های آن بر چاقی انجام شده است.روش: در این مطالعه که با هدف تعیین اثر گیرنده های PPAR ها و آگونیست های آن بر چاقی انجام شده است، با بررسی منابع علمی و مقالات چاپ شده در نشریه ها و پایگاه های علمی معتبر با جستجو در سایت های مرور مقالات علمی نظیر Scholar.google.com،pubmed.com،Sciencedirect.com و نیز پایگاه اینترنتی نشریات علمی ایرانی، Sid.ir مقالات مربوطه در چند سال اخیر از سال 2015-2000 گردآوری و مورد بررسی مروری قرار گرفت.یافته ها:PPAR ها عضوی از خانواده بزرگ گیرنده های هسته ای می باشد و بیان ژن در پاسخ به لیگاند مناسب را تنظیم می کند. PPAR ها به سه ایزوفرم آلفا، بتا گاما تقسیم می شوند. مطالعات نشان داده که ژن PPAR گاما جهت تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی به سمت سلول های چربی بالغ عاملی اساسی به حساب می آید. آنالیز نواحی تنظیمی PPAR گاما، نشان می دهد که این عامل رونویسی، بیان اکثر ژن های درگیر در تمایز آدیپو سیت ها را کنترل می کند. آگونیست های PPAR گاما(تیازولیدین دیون ها) برای کاهش قند خون در دیابت استفاده می شود. PPAR گاما و آگونیست های آن باعث افزایش بیان لیپوپروتیین لیپاز (LPL) شود. نتیجه گیری: با توجه به آنچه که در یافته ها گفته شد، آگونیست های PPAR گاما (تیازولیدین دیون ها) می تواند باعث افزایش ورود اسیدهای چرب به داخل آدیپوسیت ها شود بنابراین این داروها می توانند با افزایش ذخیره اسیدهای چرب، باعث افزایش وزن شوند، بنابراین باید از استفاده غیر ضرور این دارو ها اجتناب شود یا میزان فعالیت افزایش یابد. ولی ژن PPAR گاما به عنوان یکی از عوامل با اهمیت در تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال (MSCs) به آدیپوسیت ها عمل می کند و مهار بیان این ژن برای جلوگیری از چاقی به عنوان یک ایده برای درمان در آینده پیشنهاد می شود.
بررسی اثرات گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسیزوم ها (PPARs) وآگونیست های آن برچاقی Keywords:
بررسی اثرات گیرنده های فعال کننده تکثیر پروکسیزوم ها (PPARs) وآگونیست های آن برچاقی authors
امیر باقری
دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیه، گروه تغذیه و صنایع غذایی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
حامد سلیمانی
دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیه، گروه تغذیه و صنایع غذایی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران