اندازه گیری و بررسی آلودگیها بویژه عناصر فلزی سمی در آبهای جاری در سطح ppb ( کانال فیروزآباد )

Publish Year: 1382
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,068

This Paper With 6 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NICEC08_026

تاریخ نمایه سازی: 8 اسفند 1386

Abstract:

نظر به کاهش منابع آب شیرین در جهان حفاظت از منابع آب و ت صفیه و بازیابی آبها به ویژه در محیط های شهری امری بسیار ضروری است . شناخت و حذف آلاینده های مختلف از جمله عناصر فلزی که باعث بر هم زدن سیستم های اکولوژیک محیط و انواع نارسایی ها و بیماریها می گردند از جمله اهداف اصلی زیست محیطی می باشد . بعنوان مثال سرب بمیز ان زیاد در خون باعث عقب ماندگی ذهنی، اخلال در رشد، ناشنوائی و مسمومیت می شود، و یا کادمیم که ضایعات کلیوی و بیماری استخوانی بسیار دردناک ایجاد می کند . آبهای آلوده که برای آبیاری مزارع و باغات بکار می روند در سرایت این آلودگی به محصولات کشاورزی سهیم هستند . کانال فیروزآباد بعنوان یکی از منابع تامین کننده آب کشاورزی منطقه جنوب تهران، در مسیر خود دربرگیرنده فاضلابها و پسابهای مختلفی می باشد که بررسی آنها بسیار اهمیت دارد . در این طرح بعد از بررسی مسیر این کانال نمونه برداری ها انجام شد و بررسی آلاینده ها و صورت گرفت . نتایج نشانگر بار آلودگی بالا در آب این نهر است . شاخص های آلودگی از جمله pH و EC ،TDS همچنین عناصر فلزی Cd, Zn, Ni, Cu, Cr, Pb توسط دستگاه اسپکتروسکوپی جذب اتمی پیشرفته آنالیز و با استاندارد کیفیت آبها مقایسه گردید . بعنوان مثال در مورد Pb حداکثر مق دار بدست آمده ٠/٠٧٥ppb یا میکروگرم بر لیتر بود که در مقایسه با حد مجاز تخلیه به آبهای مختلف ) )١٠٠٠ppb بسیار کمتر می باشد . در مورد Cd حداکثر مقدار 0.27 ppb بدست آمد که کمتر از حد مجاز در مصارف کشاورزی و آبیاری ) ) ٥٠ppb می باشد . گر چه ارقام بدست آمده در مورد عناصر فلزی ( در شرایط زمانی و مکانی ) تعیین کننده محدودیتی برای استفاده از این آب برای کشاورزی نیست، ولی لازم به ذکر است که در فصول خشک و مواقعی که دبی آب کمتر می شود، تجمع آلاینده ها بسیار بیشتر شده، آب این نهر برای آبیاری و کشاورزی به ویژه محصولاتی که بهطور خام مصرف می شوند مجاز نمی باشد .

Authors

پروین ناهید

مرکز تحقیقات مهندسی بیوشیمی و محیط زیست دانشگاه صنعتی شریف