بررسی خواص کششی پارچههای حلقوی تاری سوراخ دار مورد استفاده در مش جراحی

امروزه از مشهای جراحی برای درمان فتق، افتادگی لگن، ترمیم آسیب دیدگی جمجمه و بی اختیاری ادراری استفاده میشود. در این تحقیق، پنج نوع مش جراحی با ساختار حلقوی تاری و از جنس پلی پروپیلن با طرح بافتهای مختلف (سندفلای، شبه سندفلای، شبه مارکوزیت، سوراخ سوزنی و تریکو) تولید شدند و خواص کششی آنها در سه جهت طولی( 0 درجه) ، عرضی( 90 درجه) و مایل( 45 درجه) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در بافت های تریکو، شبه سندفلای و سوراخ سوزنی، میزان مدول الاستیک در جهت طولی کمتر از جهت عرضی است. در بافت شبه مارکوزیت، زاویه آندرلپ با جهت عمود و زاویه این لی با جهت افق، به ترتیب، میزان مقاومت پارچه را در جهت طولی و عرضی افزایش می دهد و کمترین میزان مدول در جهت مایل گزارش شد. ساختار سوراخهای بافت سندفلای، موجب شده است که میزان مدول الاستیک در جهت طولی ، کمترین مقدار باشد و در جهات اریب و عرضی، رفتار کششی یکسانی مشاهده شد. رفتار کششی پارچه در جهتهای طولی و عرضی نسبت به هم، میزان ناهمسانگردی پارچه را تعیین می کند. کمترین درجه ناهمسانگردی مربوط به بافت تریکو و بیشترین مقدار آن مربوط به بافت سوراخ سوزنی می باشد. به عبارت دیگر، رفتار کششی پارچه تریکو، در جهات طولی ( 90 درجه) و عرضی ( 0 درجه)، یکسان است.

Keywords:

مش جراحی , مدول الاستیک , خواص کششی , ناهمسانگردی , زاویه آندرلپ