بررسی سبک های متفاوت یادگیری زبان آموزان ایرانی در زبان های خارجی

در مقالهٔ حاضر مؤلفین به بررسی سبکهای یادگیری زبان آموزان ایرانی در زبانهای خارجی می بپردازند. در این راستا، پس از مطالعهٔ مقولههای یادگیری، سبکها و استراتژی ها به بررسی انواع متفاوت سبکهای یادگیری پرداخته شده است. هدف از این تحقیق، شناسایی سبکهای یادگیری زبان آموزان ایرانی در زبانهای خارجی است که به کمک آن مؤلفین در پی یافتن رایجترین سبکهای یادگیری و دلایل گرایش زبان آموزان ایرانی به این سبکها در یادگیری زبانهای خارجی میباشند. مؤلفین پس از مطالعهٔ نظری، به مطالعهٔ عملی و میدانی نزد ۹۰ نفر از زبان آموزان ایرانی زبانهای خارجی (زبان فرانسه و انگلیسی) در رشته های مختلفت و در سطح پیشرفته بین سن ۲۰ تا ۲۵ سال اقدام نمودهاند. مطالعهٔ میدانی از طریقپرسشنامهای شامل ۳۰ سؤال محقق شده است. سؤالات پرسشنامه دربرگیرندهٔ ۹ پارامتر متفاوت از سبکهای یادگیری شامل یادگیری، از طریق خواندن، گوش دادن، نوشتن، صحبت کردن، نگاه کردن و اقدام به عمل می باشد. پس از جمع آوری و تحلیل دادههای به دست آمده از پرسشنامه، این نتیجه به دست آمد که در میان سبکهای متفاوت یادگیری نزد زبان آموزان پیشرفته در زبانهای خارجی، بیشترین گرایش به یادگیری از طریق صحبت کردن و کمترین گرایش به گوش دادن بوده است. در این پژوهش پس از ارائهٔ نتایج مطالعهٔ میدانی سبکهای متفاوت یادگیری، دلایل گرایش به این سبک نیز بررسی شدهاند.

Keywords:

سبک یادگیری , زبان آموزان ایرانی , زبانهای خارجی , استراتژی های یادگیری , آموزش زبان ,